Reguła templariuszy

To jest tylko zalążek artykułu. Jeśli posiadasz wystarczającą wiedzę i materiały źródłowe, pomóż go nam rozwinąć! Pamiętaj jednak o zasadach edycji artykułów.

Pierwotna Reguła Templariuszy powstała w 1128 roku, a jej redaktorami byli uczestnicy Synodu w Troyes. Podporządkowywała ona zakon władzy kościelnej i przyzwalała patriarsze Jerozolimy na uzupełnianie tekstu synodalnego.

Bracia musieli uczestniczyć nabożeństwach odprawianych przez zakonnych kleryków lub też, jeśli byli w podróży, przykazane im było odmawianie trzynastu "Ojcze Nasz" na jutrznie, siedmiu na godzinki, dziewięciu na nieszpory. W przyjmowaniu nowych członków nakazywano rozwagę. Kandydat musiał najpierw zapoznać się z regułą i życiem w zakonie, a następnie zostać zaaprobowany przez braci.

Francuzki przekład reguły nie określa dokładnie czasu nowicjatu. Istnieje też rozbieżność w sprawie przyjmowania osób ekskomunikowanych. Podczas gdy reguła łacińska wzbrania tego, jej francuski odpowiednik przyzwala, a wręcz zaleca, choć pod pewnymi warunkami. Zgodność istnieje w sprawie przyjmowania dzieci. Obie reguły zakazują tego. Podział templariuszy przewiduje cztery kategorie członków:

1. rycerze
2. serwienci i giermkowie
3. księża
4. bracia rzemieślnicy

Obowiązek szlacheckiego pochodzenia dla rycerzy pojawił się dopiero z czasem. W sprawie stroju reguła mówiła, że szaty powinny być białe, czarne lub szarobrunatne. Rycerze jednak powinni nosić białe płaszcze na znak czystości, zdrowia i niewinności. Miało ich to odróżniać m.in. od gości zakonu, którzy nie rzadko wstępowali czasowo w szeregi templariuszy, jednak wiedli żywot świecki. Posiłki nakazano jeść w milczeniu i tak, by dwóch pożywiało się z jednej miski. Rycerze Świątyni nie musieli jednak stać podczas nabożeństw i uczestniczyć we wszystkich postach. Miało to charakter praktyczny, gdyż niemądrze byłoby nie dbać o siły wojowników. Ważnym przywilejem, było nadanie prawa do pobierania dziesięciny oraz posiadania posiadłości i lenn.

Reguła przypominała też o religijnych obowiązkach:

Wy, którzyście poniechali czynienia według własnej woli, tudzież wy pozostali, którzy służycie Najwyższemu Królowi konno i orężem dla zbawienia dusz waszych, pamiętajcie wszędzie o uczestnictwie w jutrzni i w pozostałych nabożeństwach wedle ustanowienia kanonicznego i praktyk mistrzów zakonnych świętego miasta Jerozolimy

Jednak nakazywała być gotowym umrzeć w każdej chwili za wiarę:

Nasyceni Ciałem Bożym, przepojeni i przeniknięci przykazaniami Pana Naszego, po skończonej służbie bożej, niech nikt nie lęka się iść do boju, lecz niech będzie przygotowany do korony

cdn...

---

Patrz dalej

• Templariusze
• Wielcy mistrzowie Templariuszy

Bibliografia

• Malcolm Barber, "Templariusze", 1999, PIW, Warszawa
• Georges Bordonove, "Życie codzienne Zakonu Templariuszy:, 1998, Moderski i S-ka ltd., Poznań