Templariusze

Z Almanach

Information icon4.svg

To jest tylko zalążek artykułu. Jeśli posiadasz wystarczającą wiedzę i materiały źródłowe, pomóż go nam rozwinąć!
Pamiętaj jednak o zasadach edycji artykułów.

Początki[edytuj]

Zakon Rycerzy Świątyni Salomona czyli Templariuszy powstał około 1119 roku, po opanowaniu Jerozolimy w wyniku zwycięstw I wyprawy krzyżowej. Początkowo grupa 9 rycerzy obrała sobie za cel konwojowanie pątników, patrolowanie dróg i pomoc królowi Jerozolimy. Za siedzibę początkowo otrzymali plac przy Świątyni Salomona na terenie pałacu królewskiego (stąd nazwa zakonu, Templariusze od Templum Salomonis). Gdy w 1120 roku król Baldwin II przeniósł swą siedzibę do Wieży Dawida, zostawił swą była posiadłość rycerzom. Na ich czele stanął Hugon z Payns (z Szampanii). Człowiek ten posiadał doskonałe koneksje i szybko zjednywał sobie nowych sprzymierzeńców. Do najważniejszych należał właśnie sam Król Jerozolimy i największy ówczesny autorytet kościoła - św. Bernard. Dzięki ich poparciu doszło 14 stycznia 1129 roku do zwołania synodu w Troyes. Synod ten zredagował prawa i obowiązki rycerzy-zakonników tworząc pierwotną regułę templariuszy. Zaraz po zakończeniu synodu Hugon wraz z towarzyszami rozjechali się w różnych kierunkach, starając się pozyskiwać środki i budować zaplecze swego zakonu.

Znaczną pomocą dla Templariuszy stało się dzieło św. Bernadra - "De Laude Novae Militiae" czy Pochwała Nowego Rycerstwa, w którym ten wielki autorytet kościoła wychwala zakon i nawołuje do wspomagania go w Świętej Misji. Jeszcze większą wagę miały bulle papieskie, ogłaszane pomiędzy 1139 a 1145 rokiem. Innocenty II, Celestyn II i Eugeniusz III wyrazili w nich swą aprobatę oraz przyznali im liczne przywileje. Zwolniono ich z płacenia dziesięciny, a nawet zezwolono im ją zbierać; powołano kapelanów zakonnych; zezwolono na wznoszenie własnych kaplic, w których zakonni kapłani mogli odprawiać msze, pogrzeby i udzielać sakramentów. Według niektórych historyków był to początek budowy wielkiego imprezium zakonu, jednak stało się to zarazem początkiem krytyki i niechęci, która doprowadziła Templariuszy do zguby.


cdn...

Największe wydarzenia z historii zakonu Templariuszy:

  • ~1119 - powstanie zakonu
  • 1129 - synod w Troyes, spisanie łacińskiej Reguły zakonu
  • 1130-1136 - św. Bernard pisz "De Laude Novae Militiae"
  • 1139 - bulla "Omne Datum Optimum"
  • 1144 - bulla "Milites Templi"
  • 1145 - bulla "Militia Dei"
  • 1149 - Templariusze otrzymują Gazę
  • ~1165 - Reguła wzbogacona o "Les Retraits"
  • ~1169 - Reguła wzbogacona o statuty dotyczące życia codziennego
  • 1173 - zamordowanie posła asasynów przez Templariuszy
  • 1187 - bitwa pod Hittinem, upadek Jerozolimy
  • 1191 - przeniesienie kwatery do Akki, zajęcie Cypru
  • 1217-1221 - budowa Atlitu
  • 1240 - początek budowy Safadu
  • 1244 - bitwa pod La Forbie
  • 1250 - bitwa o Al-Mansurę
  • 1257-1267 - dalsze poszerzanie Reguły
  • 1266 - utrata Safadu
  • 1291 - utrata Akki, Tortosy i Atlitu
  • 1302 - utrata Ruadu
  • 1307 - masowe aresztowania Templariuszy we Francji
  • 1312 - bulle "Vox in Excelso" i "Ad Providam"
  • 1314 - egzekucja ostatniego Wielkiego mistrza Templariuszy

zobacz też:


Bibliografia[edytuj]

  • Malcolm Barber, "Templariusze", 1999, PIW, Warszawa
  • Georges Bordonove, "Zycie codzienne Zakonu Templariuszy", 1998, Moderski i s-ka ltd., Poznań