Reguła templariuszy
to hasło dopiero powstaje
Reguła Templariuszy
Pierwotna reguła powstała w 1128 roku, a jej redaktorami byli uczestnicy Synodu w Troyes
Podporządkowywała ona zakon władzy kościelnej i przyzwalała patriarsze Jerozolimy na uzupełnianie tekstu synodalnego.
Bracia musieli uczestniczyć nabożeństwach odprawianych przez zakonnych kleryków lub też, jeśli byli w podróży, przykazane im było odmawianie trzynastu "Ojcze Nasz" na jutrznie, siemiu na godzinki, dziewięciu na nieszpory.
W przyjmowaniu nowych członków nakazywano rozwagę. Kandydat musiał najpierw zapoznać się z regułą i życiem w zakonie, a następnie zostać zaaprobowany przez braci.
Francuzki przekład reguły nie określa dokładnie czasu nowicjatu.
Istnieje też rozbieżność w sprawie przyjmowania osób ekskomunikowanych.
Podczas gdy reguła łacińska wzbrania tego, jej francuski odpowiednik przyzwala, a wręcz zaleca, choć pod pewnymi warunkami.
Zgodność istnieje w sprawie przyjmowania dzieci. Obie reguły zakazują tego.
Podział templariuszy przewiduje cztery kategorie członków:
a) rycerze b) serwienci i giermkowie c) księża d) bracia rzemieślnicy
Obowiązek szlacheckiego pochodzenia dla rycerzy pojawił się dopiero z czasem. W sprawie stroju reguła mówiła, że szaty powinne być białe, czarne lub szarobrunatne. Rycerze jednak powinni nosić białe płaszcze na znak czystości, zdrowia i niewinności. Miało ich to odróżniać m.in. od gości zakonu, którzy nie rzadko wstępowali czasowo w szeregi templariuszy, jednak wiedli żywot świecki. Posiłki nakazano jeść w milczeniu i tak, by dwóch pożywiało się z jednej miski. Rycerze Świątyni nie musieli jednak stać podczas nabożeństw i uczestniczyć we wszystkich postach. Miało to charakter praktyczny, gdyż niemądrze byłoby nie dbać o siły wojowników. Ważnym przywilejem, było nadanie prawa do pobierania dziesięciny oraz posiadania posiadłości i lenn.
Reguła przypominała też o religijnych obowiązkach:
Wy, którzyście poniechali czynienia według własnej woli, tudzież wy pozostali, którzy służycie Najwyższemy Królowi konno i orężem dla zbawienia dusz waszych, pamiętajcie wszędzie o uczestnictwie w jutrzni i w pozostałych nabożeństwach wedle ustanowienia kanonicznego i praktych mistrzów zakonnych świętego miasta Jerozolimy
Jednak nakazywała być gotowym umrzeć w każdej chwili za wiarę:
Nasyceni Ciałem Bożym, przepojeni i przeniknięci przykazaniami Pana Naszego, po skończonej służbie bożej, niech nikt nie lęka się iść do boju, lecz niech będzie przygotowany do korony
cdn...
zobacz też:
bibliografia:
- Malcolm Barber, "Templariusze", 1999, PIW, Warszawa
- Georges Bordonove, "Życie codzienne Zakonu Templariuszy:, 1998, Moderski i S-ka ltd., Poznań
