Korkociąg
Korkociąg (staropolski trybuszon od franc. tire-bouchon lub grajcar, grajcarek) jest dokładnie tym, na co wskazuje jego nazwa - służy do wyciągania korków. Jego podstawowa budowa nie uległa zmianie od czasu jej wynalezienia gdzieś w XVII wieku. Podstawowy element to skręcony spiralnie pręt, z Angielskiego zwany robakiem (ang. worm) który wkręca się w korek. Do niego przymocowana jest poprzecznie rączką, pierwotnie prosta (w kształcie litery T) lub owalna a w późniejszym okresie w formie dźwigni z podpórką (korkociąg barmański). Obecnie istnieje już cała gama korkociągów automatycznych lub półautomatycznych.
Istnieją dwie teorie na temat pochodzenia konstrukcji korkociągu. Obie powstały w wyniku porównania kształtu i podobnej funkcjonalności korkociągu z jego prekursorami.
- W pierwszym wypadku mowa jest o urządzeniu służącym do wyciągania nie użytych/nie wypalonych ładunków z muszkietów (ang. "musket worm") - w użyciu przynajmniej od 1630r[1].
- W drugim, dotyczy urządzenia stolarskiego (fr. tire-bouchon lub tire-fond) ułatwiającego wkładanie kawałków drewna na miejsce - wyglądało jak korkociąg z rączką w kształcie kółka.[2]
Wydarzenia historyczne
- Pierwsza pisemna wzmianka o korkociągu pochodzi z 1681 roku: "steel worm used for the drawing of Corks out of Bottles"[3].
- W 1795 roku Samuel Henshall otrzymał w Anglii, patent na pierwszy korkociąg[1]
- najstarszy zachowany korkociąg, w kształcie litery T, znajduje się w muzeum korkociągów
Bibliografia
