Korkociąg

Korkociąg (staropolski trybuszon od franc. tire-bouchon lub grajcar, grajcarek) jest dokładnie tym, na co wskazuje jego nazwa - służy do wyciągania korków. Jego podstawowa budowa nie uległa zmianie od czasu jej wynalezienia gdzieś w XVII wieku. Podstawowy element to skręcony spiralnie pręt, z języka angielskiego zwany robakiem (ang. worm), który wkręca się w korek. Do pręta przymocowana jest poprzecznie rączką, pierwotnie prosta (tworząc razem kształ litery T) lub owalna, a w późniejszym okresie w formie dźwigni z podpórką (korkociąg barmański). Obecnie istnieje również cała gama korkociągów automatycznych lub półautomatycznych.

Istnieją dwie teorie na temat pochodzenia konstrukcji korkociągu. Obie powstały w wyniku porównania kształtu i podobnej funkcjonalności korkociągu z jego prekursorami.

• W pierwszym wypadku mowa jest o urządzeniu służącym do wyciągania nie użytych/nie wypalonych ładunków z muszkietów (ang. "musket worm") - w użyciu przynajmniej od 1630r.
• W drugim, dotyczy narzędzia stolarskiego (fr. tire-bouchon lub tire-fond) ułatwiającego wkładanie/wyciąganie kawałków drewna - wyglądało jak korkociąg z rączką w kształcie kółka.

Wydarzenia historyczne

• Pierwsza pisemna wzmianka o korkociągu pochodzi z 1681 roku: "steel worm used for the drawing of Corks out of Bottles".
• W 1795 roku Samuel Henshall otrzymał w Anglii, patent na pierwszy korkociąg
• najstarszy zachowany korkociąg, w kształcie litery T, znajduje się w muzeum korkociągów