Lukrecja: Różnice pomiędzy wersjami
m (→Patrz dalej) |
mNie podano opisu zmian |
||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
Już w starożytnym Egipcie, Grecji i Rzymie uchodziła za bardzo skuteczny lek. Uważano też, że jej korzeń posiada magiczną moc. Wysoko ceniona była w medycynie chińskiej. Cesarz Shen Nung (ok. 3000 lat p.n.e.) zaliczył ją do roślin leczniczych. Do medycyny europejskiej wprowadzono lukrecję w [[XIII]] w. W średniowiecznej Europie z gotowanego korzenia otrzymywano ciemną i gęstą masę, którą formowano w pałeczki (lukrecję). W [[XVI]] i [[XVII]] wieku Hieronymus Bock i Matthiolus używali korzeń lukrecji jako środek wykrztuśny oraz w leczeniu chorób wątroby, żołądka, nerek i pęcherza moczowego. Współczesne badania potwierdziły silne przeciwzapalne właściwości wyciągów z lukrecji. | Już w starożytnym Egipcie, Grecji i Rzymie uchodziła za bardzo skuteczny lek. Uważano też, że jej korzeń posiada magiczną moc. Wysoko ceniona była w medycynie chińskiej. Cesarz Shen Nung (ok. 3000 lat p.n.e.) zaliczył ją do roślin leczniczych. Do medycyny europejskiej wprowadzono lukrecję w [[XIII]] w. W średniowiecznej Europie z gotowanego korzenia otrzymywano ciemną i gęstą masę, którą formowano w pałeczki (lukrecję). W [[XVI]] i [[XVII]] wieku Hieronymus Bock i Matthiolus używali korzeń lukrecji jako środek wykrztuśny oraz w leczeniu chorób wątroby, żołądka, nerek i pęcherza moczowego. Współczesne badania potwierdziły silne przeciwzapalne właściwości wyciągów z lukrecji. | ||
== Zastosowanie == | |||
Lukrecja (lub preparaty pochodne) była stosowana jako: | |||
* przez Egipcjan w III w. p.n.e. jako lek od kaszlu,<ref name="panacea">{{cytuj stronę | url = http://www.panacea.pl/articles.php?id=2205 | tytuł = Fitoterapia chorób przewodu pokarmowego - Lukrecja | autor = prof. dr hab. med. Konstanty Zbigniew Korolkiewicz | data = 03.2008 | praca = Panacea Nr 1 (22) | strony = strony: 14-17 | język = pl | data dostępu = 2012-08-17}}</ref> | |||
* w Indiach jako afrodyzjak,<ref name="panacea"/> | |||
* stosowano również różne preparaty lukrecji w leczeniu choroby wrzodowej żołądka, przewlekłego zapalenia wątroby i w zapobieganiu nowotworom wątroby<ref name="panacea"/> | |||
== Ciekawostki == | == Ciekawostki == | ||
Wersja z 11:25, 17 sie 2012
Już w starożytnym Egipcie, Grecji i Rzymie uchodziła za bardzo skuteczny lek. Uważano też, że jej korzeń posiada magiczną moc. Wysoko ceniona była w medycynie chińskiej. Cesarz Shen Nung (ok. 3000 lat p.n.e.) zaliczył ją do roślin leczniczych. Do medycyny europejskiej wprowadzono lukrecję w XIII w. W średniowiecznej Europie z gotowanego korzenia otrzymywano ciemną i gęstą masę, którą formowano w pałeczki (lukrecję). W XVI i XVII wieku Hieronymus Bock i Matthiolus używali korzeń lukrecji jako środek wykrztuśny oraz w leczeniu chorób wątroby, żołądka, nerek i pęcherza moczowego. Współczesne badania potwierdziły silne przeciwzapalne właściwości wyciągów z lukrecji.
Zastosowanie
Lukrecja (lub preparaty pochodne) była stosowana jako:
- przez Egipcjan w III w. p.n.e. jako lek od kaszlu,[1]
- w Indiach jako afrodyzjak,[1]
- stosowano również różne preparaty lukrecji w leczeniu choroby wrzodowej żołądka, przewlekłego zapalenia wątroby i w zapobieganiu nowotworom wątroby[1]
Ciekawostki
- W 1305 roku, król angielski Edward I opodatkował eksportowaną lukrecję, aby uzyskać środki na remont London Bridge.
- Większość słodyczy z lukrecją w nazwie, zawdzięcza swój smak w rzeczywistości anyżowi.
| „ | ….Gasi pragnienie, gdy trzyma się go w ustach… |
” |
| — o korzeniu lukrecji pisał Theofrastus z Lesbos gdzieś około 310 r. p.n.e. | ||
| „ | Lukrecja jest wyjątkowa. Można nią szybko ukoić ból gardła i kaszel. Zioło to było używane przed wiekami przez starożytnych lekarzy greckich i egipskich w infekcjach gardła – leczyło kaszel, chrypkę i astmę[2] |
” |
| — profesor Johannes Mayer, ekspert od historii leczniczej i botaniki na Uniwersytecie Würzburg. | ||
Przepisy
Nalewka lukrecjowa[3]
- 5 łyżek drobno pociętego korzenia lukrecji
- 1,5 szklanki spirytusu
- 1,5 szklanki wody
- 1/3 szklanki cukru
Korzeń lukrecji bardzo dokładnie umyć, pokroić drobno. Lukrecję umieścić w gąsiorku, zalać spirytusem, dokładnie zamknąć, odstawić na 7 dni. Wodę przegotować, rozpuścić w niej cukier, schłodzić, dodać do gąsiorka i odstawić na kolejne 7 dni i kilkakrotnie mieszając. Nalewkę bardzo dokładnie przefiltrować, przelać do butelek, odstawić szczelnie zamknięty na okres 6 miesięcy aby trunek nabrał właściwego smaku i zapachu.
Przypisy
- ↑ 1,0 1,1 1,2 prof. dr hab. med. Konstanty Zbigniew Korolkiewicz: Fitoterapia chorób przewodu pokarmowego - Lukrecja (pol.). W: Panacea Nr 1 (22) [on-line]. Publikacja: 03.2008. [dostęp 2012-08-17]. ss. strony: 14-17.
- ↑ Karolina Ślusarczyk: Lukrecja rośliną 2012 roku (pol.). Publikacja: 22.02 2012. [dostęp 2012-08-15].
- ↑ Nalewka Lukrecjowa
Patrz dalej
- "Lukrecja - słodkie zioło"
- "Kilka słów o lukrecji"
- "O korzeniu lukrecji"
- "Fitoterapia chorób przewodu pokarmowego"
