Szisza: Różnice pomiędzy wersjami

Z Almanach
Nie podano opisu zmian
mNie podano opisu zmian
Linia 6: Linia 6:
* Nargila ("Narghile") pochodzi z języka [[wikipedia:pl:Persja|Perskiego]], od słowa "nārgil", lub z [[wikipedia:pl:Indie|Indyjskiego]] słowa "nārikera" ([[wikipedia:Sanskryt|sanskryt]]) i oznacza po prostu [[wikipedia:pl:Orzech_kokosowy|orzech kokosowy]].
* Nargila ("Narghile") pochodzi z języka [[wikipedia:pl:Persja|Perskiego]], od słowa "nārgil", lub z [[wikipedia:pl:Indie|Indyjskiego]] słowa "nārikera" ([[wikipedia:Sanskryt|sanskryt]]) i oznacza po prostu [[wikipedia:pl:Orzech_kokosowy|orzech kokosowy]].
* Szisza ("Shisha") pochodzi od [[wikipedia:pl:Persja|Perskiego]] słowa "shishe" i oznacza "szkło" (w mniej dosłownym tłumaczeniu może oznaczać "butelkę"). Zbliżonym fonetycznie wyrazem jest również Arabski "Hashishe", oznaczający "trawę" - mógł się odnosić do palonego w fajce tytoniu.
* Szisza ("Shisha") pochodzi od [[wikipedia:pl:Persja|Perskiego]] słowa "shishe" i oznacza "szkło" (w mniej dosłownym tłumaczeniu może oznaczać "butelkę"). Zbliżonym fonetycznie wyrazem jest również Arabski "Hashishe", oznaczający "trawę" - mógł się odnosić do palonego w fajce tytoniu.
 
* Hookah (nazwa [[Szisza|sziszy]] używana głównie w krajach anglosaskich) może pochodzić od Arabskiego ''"uqqa"'', które oznacza małą skrzynkę, pojemnik lub słoik. I może odnosić się do formy jaką przyjmuje w fajce wodnej pojemnik na wodę.  
. Hookah may stem from Arabic uqqa, meaning small box, pot, or jar. Both names refer to the original methods of constructing the smoke/water chamber part of the hookah.


"Narghile" is the name most commonly used in Turkey, Lebanon, Syria, Greece and Israel, though the initial "n" is often dropped in Arabic. "Shisha" is more commonly seen in Egypt. In Iran it is called ghalyoun or ghalyan and in Pakistan it is referred to as huqqa.
"Narghile" is the name most commonly used in Turkey, Lebanon, Syria, Greece and Israel, though the initial "n" is often dropped in Arabic. "Shisha" is more commonly seen in Egypt. In Iran it is called ghalyoun or ghalyan and in Pakistan it is referred to as huqqa.

Wersja z 22:19, 23 cze 2012

Information icon4.svg

To jest tylko zalążek artykułu. Jeśli posiadasz wystarczającą wiedzę i materiały źródłowe, pomóż go nam rozwinąć!
Pamiętaj jednak o zasadach edycji artykułów.

Uwaga Niestety nie byłem w stanie znaleźć badań naukowych na temat sziszy, dlatego niniejszy tekst jest w większości opracowaniem materiałów z sieci które, mimo iż tworzą logiczna całość, należy traktować z odpowiednią nieufnością. Sauron (dyskusja) 13:29, 23 cze 2012 (CEST)

Nazwa

Obecnie funkcjonuje wiele nazw dla "fajki wodnej" i nie ma jednej poprawnej. W krajach, o dużo dłuższej tradycji palenia z fajki wodnej, również znajdziemy róże nazwy i tak:

  • Nargila ("Narghile") pochodzi z języka Perskiego, od słowa "nārgil", lub z Indyjskiego słowa "nārikera" (sanskryt) i oznacza po prostu orzech kokosowy.
  • Szisza ("Shisha") pochodzi od Perskiego słowa "shishe" i oznacza "szkło" (w mniej dosłownym tłumaczeniu może oznaczać "butelkę"). Zbliżonym fonetycznie wyrazem jest również Arabski "Hashishe", oznaczający "trawę" - mógł się odnosić do palonego w fajce tytoniu.
  • Hookah (nazwa sziszy używana głównie w krajach anglosaskich) może pochodzić od Arabskiego "uqqa", które oznacza małą skrzynkę, pojemnik lub słoik. I może odnosić się do formy jaką przyjmuje w fajce wodnej pojemnik na wodę.

"Narghile" is the name most commonly used in Turkey, Lebanon, Syria, Greece and Israel, though the initial "n" is often dropped in Arabic. "Shisha" is more commonly seen in Egypt. In Iran it is called ghalyoun or ghalyan and in Pakistan it is referred to as huqqa.

Idea działania fajki wodnej powstała najprawdopodobniej w Indiach lub Persji. Obiegowa opinia twierdzi ze współczesny kształt sziszy zawdzięczamy Turkom, którzy to w znacznym stopniu ukształtowali obecnie stosowany rytuał palenia jak i używane narzędzia.[1] Przyczynili się również do upowszechnienia zwyczaju jako masowej rozrywki. Ponoć również to Turcy, około XV wieku, usprawnili budowę sziszy, przez zamianę sztywnego ustnika na elastyczny wąż.

"Hartwich zwrócił uwagę na to, że fajki wodne, t.zw. narghile, rozpowszechnione obecnie na całym Wschodzie, były początkowo używane wyłącznie do palenia konopi, a dopiero później zastosowano je do nowej używki - do tytoniu."[2]


Galeria

Przypisy

  1. Hookah History
  2. Hartwich C., "Die menschlichen Genussmittel", Leipzig 1911, s. 221.