Lodownia

Lodownia (lub Lodnia) jest pomieszczeniem służącym do przechowywania lodu (śniegu). Mogło to być oddzielne pomieszczenie, w którym tylko i wyłącznie przechowywano lód, do późniejszego wykorzystania. Lub też mogło ono sąsiadować z chłodnią czy też być od razu nią samą.

"Niewielkie chłodnie lodowe były w średniowiecznych gospodarstwach domowych zapewne dość powszechnie spotykane, szczególnie w gospodarstwach miejskich, a najprawdopodobniej i w dworach drobnych posiadaczy ziemskich. W większości były to jednak chyba proste chłodnie jednoprzestrzenne, których archeologiczne relikty trudne są do zidentyfikowania. Natomiast w mniejszym zapewne stopniu używano w średniowieczu udoskonalonego typu chłodni lodowej, dwukomorowej, której dobrze zachowanym przykładem jest chłodnia z Torunia. Sądzić jednak należy, iż chłodnie lodowe w okresach letnich zabezpieczały jedynie doraźnie przed zepsuciem produkty żywnościowe i to jedynie te, które były przeznaczone do bieżącej konsumpcji, poprawiając równocześnie niekiedy ich walory smakowe. W przypadku konieczności dłuższego przechowywania, np. mięsa czy ryb, posługiwano się w średniowieczu innymi, bardziej skutecznymi sposobami konserwacji, z których najpospolitszymi było solenie, suszenie i wędzenie."

Schemat budowy domowej, późnośredniowiecznej chłodni spożywczej

Historia

Tekst z 1700 roku p.n.e. w północno-zachodnim Iranie odnotowuje budowę lodowni "której nigdy wcześniej nie miał żaden król". W Chinach, archeolodzy odkryli pozostałości dołów na lód z VIII wieku p.n.e., a odniesienia wskazują, że były używane przed 1100 p.n.e.. Aleksander Wielki około roku 300 p.n.e. przechowywał śnieg dołach wykopanych specjalnie w tym celu. W Rzymie w III wieku naszej ery, śnieg był sprowadzany z gór i przechowywany w dołach pokrytych słomą. Następnie sprzedawano go w sklepach (śnieżnych). Lód tworzący się w dolnej części jamy, sprzedawany był w wyższej cenie niż śnieg z góry.