Proca

Proca jest prawdopodobnie najstarszą bronią miotającą, pochodzącą ze wschodu a stosowaną na zachodzie aż do XVw. Można wyróżnić dwa rodzaje proc zwykłe i drzewcowe.

Proca drzewcowa i miotania z procy

Zasada działania

Najprostsze proce składają się z dwóch sznurków złączonych kawałkiem skóry lub materiału tworzącego kieszeń dla pocisku. Najczęściej z procy miotano kamieniami, choć w późniejszym okresie zdarzały się pociski metalowe. Miotanie z procy polega na rozkręceniu jej nad głową, trzymając oba końce sznurków razem z osadzonym w patce kamieniem. Uzyskana w ten sposób siła dośrodkowa, w chwili puszczenia jednego z końców powoduje wyrzucenie pocisku w żądanym kierunku. Proca drzewcowa ze względu na większe ramie siły posiadała większy zasięg. W praktyce pociski wyrzucane z procy raziły na odległość do 100m^[1].

Historia

Ze względu na w pełni organiczną budowę procy nie zachowały się żadne eksponaty historyczne tej broni. Jej wygląd i zasadę działania znamy jedynie z ikonografii. Najprawdopodobniej linki procy były wykonane ze stosunkowo cienkich i długich kawałków skóry, kieszeń na kamień była kształtu owalnego i mogła łączyć dwa rzemienie lub być nawleczona na jeden dłuższy.

Jak zrobić procę?

Całe wykonanie procy sprowadza się właściwie do osadzenia kieszeni na kamień. Najlepiej gdy jest ona delikatnie wyprofilowana - ułatwia to utrzymanie pocisku we właściwym miejscu i nie wypadanie go podczas rozkręcania procy. Jeden z końców rzemienia posiada węzeł lub pętlę na palec (ten koniec pozostaje zawsze w naszej ręce).
Patkę możemy zamocować na kilka sposobów, dwa najpopularniejsze to:

Proca sznurkowa/rzemieniowa

Jej budowa jest bardzo prosta i sprowadza się do przywiązania dwóch sznurków/rzemieni do patki skórzanej tak by równomiernie rozłożyć siłę i aby kamień się nie wyślizgiwał z kieszeni. Dodatkowo można skórę rozciąć jak w następnym przykładzie - ułatwi to posługiwanie się procą.

Proca rzemieniowa

Osadzenie kieszeni na pocisk w procy rzemieniowej

Do wykonania tej procy potrzebujemy rzemienia (grubszego), kawałka skóry oraz cienki rzemień lub nici do zszycia.

• rzemień rozcinamy na długości kilku cm (1) Dobrze jest końce rozcięcia przypalić okrągłym prętem.
• wycinamy z kawałka skóry (3) łatkę odrobinę większą niż powstały otwór w rzemieniu (2)
• zszywamy patkę (3) tak by powstała kieszeń (4)
• powstałą kieszeń przyszywamy (przywiązujemy przez otworki) do rzemienia

---

Bibliografia:

1. "Handbuch der Waffenkunde" Boeheim

Linki zewnętrzne

http://www.slinging.org/