Wiardunek
Wiardunek – (łac. fertones) średniowieczna jednostka wagowa stosowana w Niemczech i w Polsce.
Wiardunek (około 49 g) odpowiadał 1/4 grzywny, "która ważyła 182,5 g (w XIV w. ok. 198 g) srebra, a w systemie groszowym wynosiła 48 groszy"[1] i dzielił się na 4 łuty. Wiardunek stosowany był najczęściej w obliczaniu czynszu pieniężnego (płacony rocznie w wysokości 1-1¼ wiardunku, zależnie od wielkości łanu)
Od XIV wieku stał się w Polsce również jednostką obrachunkową monet i odpowiadał 12 groszom. Wtedy, wskutek pomieszania pojęć karolińskiego i groszowego systemu monetarnego zaczął być nazywany w Małopolsce solidem. W północnej Polsce solid oznaczał, tak jak w systemie karolińskim, 12 denarów.
Inne określenia: wiardunk, feton, czwartak, viertel.
Przypisy[edytuj]
- ↑ Juliusz Bardach, Gerard Labuda, Rozwój gospodarki towarowej na wsi i w mieście, w: Historia Polski, opr. Tadeusz Manteuffel, PWN Warszawa 1960, s.373
