Tabliczka woskowa

Z Almanach

Tabliczki woskowe i rylce to wczesne przybory piśmiennicze umożliwiające dokonywanie korekty naniesionej treści. Występowały w Europie od starożytności do późnego renesansu. Często były używane przez kupców, jako brudnopisy czy nawet trwały nośnik kodeksów miejskich - jak miało to miejsce w wypadku zbioru Toruńskiego.

Tabliczka woskowa najczęściej składała się z twardych pleców, zazwyczaj drewnianych (choć w wersjach ekskluzywnych zdarzały się z kości słoniowej) i miękkiego frontu w którym rylcem można było pisać i malować. Miękki front najczęściej wylewany był z wosku, dla czytelności barwionego na kolor czarny sadzą.

Wzory zdobień tabliczek woskowych[edytuj]

Schematy mocowań deszczułek[edytuj]

Tabliczki woskowe ze zbiorów Toruńskich[edytuj]

Zbiór tabliczek woskowych miasta Torunia składa się dziś z 16 poliptyków, utworzonych ze 127 deseczek. Tworzą one rodzaj ksiąg-kodeksów woskowych, w których poszczególne deseczki połączone są od strony grzbietu rzemieniami lub sznurkami, całość zaś zabezpieczona jest drewnianymi okładkami, często ozdobionymi ornamentem roślinnym i zoomorficznym. Uwagę zwracają wyryte na oprawach chimery, gryfy, bazyliszki. Owe kodeksy woskowe wykonane zostały z drewna gruszy, jabłoni, lipy, jaworu i dębu. Deseczki posiadają wyżłobione z obu stron pola, wypełnione podbarwioną na czarno masą woskową, składającą się głównie z wosku pszczelego, na których został wyryty rylcem tekst.[1]

Tabliczki woskowe i elementy pokrewne - eksponaty[edytuj]

Tabliczki woskowe w sztuce[edytuj]

Przypisy[edytuj]

  1. "Tabliczki woskowe - średniowieczne dokumenty miejskie Torunia" Witold Szczuczko, Elżbieta Jabłońska

Zobacz również[edytuj]

Materiały zewnętrzne[edytuj]