Piła

Z Almanach

Piła wraz z młotkiem i siekierą należy do jednych z najstarszych narzędzi znanych człowiekowi. Służy do ciecia materiałów na drobniejsze fragmenty. Historycznie było to głównie drewno, jednak w wyniku ewolucja budowy i materiałów z jakich wykonywano brzeszczoty (część tnąca piły) ewaluowała jako narzędzie do ciecia kamienia, stali i wszelkich materiałów o podobnej twardości.

Obecnie istnieją również elektryczne wersje tego narzędzia, na potrzeby artykuły będziemy omawiać jedynie wersję historyczna - ręczną.

Historia[edytuj]

Znaleziska archeologiczne ze starożytnego Egiptu datują pierwsze piły na ok. 1500 r. p.n.e. Są to narzędzia wykonane z miedzi (a więc bardzo miękkiego metalu), o szerokim ostrzu długości do 50cm i zakrzywionej, drewnianej rączce. Zęby miały nieregularny kształt, oraz aby zapobiec zakleszczaniu się piły w wyciętym otworze, piła cięła podczas ruchu powrotnego (ciągnięcia). Obecnie większość pił (z wyjątkiem np. pił typu japońskiego) tnie podczas pchania ostrza, co umożliwia wykorzystanie masy ciała osoby tnącej. Cięcie taka piłą musiało być powolnym i żmudnym procesem.[1]

Piła ramowa, XVI wiek

Rzymianie dodali do konstrukcji piły usztywniony grzbiet. Uniemożliwiało to przecinanie elementów "na wylot" jednak zapewniało dokładniejsze prowadzenie ostrza i precyzyjniejsze ciecie. Kolejną innowacją, jaką zawdzięczamy rzymianom, była piła ramowa. Wąskie ostrze (a wiec i tanie) jest utrzymywane w drewnianej ramie, a za jego naprężenie odpowiada skręcony sznur po przeciwległej stronie osi piły. Konstrukcja ta, w niezmienione formie, była podstawowym narzędziem tnącym drewno do XIX wieku.

Galeria[edytuj]

Bibliografia[edytuj]

  1. "One good turn. A natural history of the screwdriver and the screw", Witold Rybczynski, Simon & Schuster UK Ltd, 2000r. ISBN 0-7432-0849-8