Goidelic
Goidelic jest jednym z dwóch podstawowych grup języków Celtyckich (drugim jest język Bretoński. Jest również znany jako Gaelic lub Q-Celtic ze względu na sposób używania "C" lub "K" na początku wyrazów, które w języku będącym jego hipotetycznym prekursorem (język Indo-europejski) zaczynają się na "Qu" (w przeciwieństwie do Bretońskiego, który w większości zmienia te głoski na dźwięki zbliżone do "P").
Irlandzki Gaelic[edytuj]
(znany jako "Irish", dawniej "Erse") jest jednym z dwóch oficjalnych języków w Irlandii pozostających ciągle w szerokim użyciu na zachodniej części wyspy. Obszary zamieszkiwane przez ludzi mówiących tym językiem nazywa się "Gaeltacht" i są to głównie Donegal, Mayo, Galway, Kerry oraz w mniejszym stopniu w Waterford i Meath.
Szkocki Gaelic[edytuj]
(znany jako "Scots", lub "Scots Galelic") pozostaje w użyciu w północnej i zachodniej Szkocji. Jednak z powodu braku oficjalnego zastosowania oraz z powodu dużej emigracji ludności z tych rejonów nie ma już tak wielu ludzi mówiącym Gaelic jak kiedyś. Zakłada się, iż około 1000 osób włada Scots Gaelic w Nowej Szkocji i około 60tyś. w Szkocji.
Manx Gaelic[edytuj]
jest językiem martwym (nie ma osób nim władających), pochodzi od ludności zamieszkującej wyspę Man. Jak w przypadku innych języków Gaelic, tak i ten przechodzi próby wskrzeszenia i powrotu do powszechnego użycia.
Historia[edytuj]
W przeszłości języki Gaelic były ograniczone do Irlandii, ale w VIw. irlandzcy kolonizatorzy po zajęciu Szkocji, stopniowo wypierali używany tam pierwotnie Goidelic Bretoński.
Manx jest odłamem Szkockiego Gaelic. Od czasu kiedy nad wyspą Man, kontrolę przejęli Wikingowie pojawiły się w nim silne wpływy języków ludów północy.
W zamierzchłych czasach w zachodniej części Celtyckiej Europy języki z rodziny Goidelic były bardzo popularne i występowały jako podstawowy język komunikacji. Istnieją również dowody na jego występowanie w mowie w Galicji i Hiszpanii.
