Old Sword Play/Rozdział IV - Miecz i puklerz

Z Almanach
Wersja z dnia 21:32, 29 paź 2010 autorstwa Sauron (dyskusja | edycje) (Utworzył nową stronę „{{NawigacjaG|Old Sword Play/Spis treści|ROZDZIAŁ III - RAPIER I LEWAK|[[Old Sword Play/Rozdział V - Rapier i płasz...”)
(różn.) ← poprzednia wersja | przejdź do aktualnej wersji (różn.) | następna wersja → (różn.)


Rozdział IV - Miecz i Puklerz.

Sposób uprawiania szermierki przedstawiony w tym rozdziale jest wcześniejszy niż szermierka rapierem i lewakiem. Używany tutaj miecz jest obosieczny i dość krótki. Trzymało się go, podobnie jak rapier, z palcem wskazującym obejmującym krzyż jelców. Cięcia zadawano zarówno mocną jak i słabą krawędzią głowni natomiast pchnięcia były stosowane rzadko. Puklerz, rodzaj małej tarczy o średnicy do trzydziestu pięciu centymetrów, trzymało się w dłoni nie opierając żadnej jego części o przedramię. Czasem puklerz był zaopatrzony w kolec, którym uderzano przeciwnika w bliskim zwarciu. .


GUARDIE.

Szermierze rozpoczynali pojedynek w pozycji wyjściowej z lewą nogą wysuniętą do przodu, trzymając puklerz przed sobą, ręka uzbrojona w miecz była zgięta i częściowo ukryta za puklerzem (Ryc. 17).

Marozzo opisuje dwanaście guardii czyli pozycji wyjściowych do zadawania różnych cięć. Wszystkie dwanaście guardii, wykonanych kolejno po sobie nazywano progresją. Ich wykonanie, bardzo widowiskowe, było tradycyjnym wstępem do pokazu szermierczego, poprzedzającym pojedynek.

Jeśli, na przykład, w takim pokazie brało udział czterech szermierzy: A, B, C i D, na początku zajmowali oni miejsca w czterech rogach sceny, A i B bliżej publiczności, a C i D w głębi sceny. Na umówiony znak wszyscy czterej, zaczynając od kroku prawą nogą i dostosowując się do rytmu kroków A, ruszali w kierunku środka sceny.