Old Sword Play/Rozdział III - Rapier i lewak

Z Almanach
Wersja z dnia 18:08, 29 paź 2010 autorstwa Sauron (dyskusja | edycje) (Utworzył nową stronę „{{NawigacjaG|Old Sword Play/Spis treści|ROZDZIAŁ II - MIECZ DWURĘCZNY|[[Old Sword Play/Rozdział IV - Miecz i pukl...”)
(różn.) ← poprzednia wersja | przejdź do aktualnej wersji (różn.) | następna wersja → (różn.)


Rozdział III - Rapier i Lewak. RAPIER i lewak zajmują wśród broni używanej w swoim okresie miejsce podobne do tego, jakie wśród współczesnej broni białej zajmuje floret. Metoda walki nim [rapierem i lewakiem - przyp. tłum.] była końcowym wynikiem prób uprawiania szermierki przy użyciu jednocześnie dwóch sztuk broni. Nie ma wątpliwości, że szermierz sprawnie posługujący się rapierem i lewakiem może bez większych trudności opanować sposoby posługiwania się historycznie wcześniejszymi zestawami broni: mieczem i puklerzem, rapierem (lub sztyletem) i płaszczem, a nawet parą mieczy (dwoma mieczami podobnymi do tych używanych w zestawie z puklerzem, trzymanymi po jednym w każdej ręce).

Rapier używany do ćwiczeń opisanych w tym rozdziale jest długą obosieczną bronią z pokaźnymi jelcami i obłękami, które w późniejszym okresie przekształciły się w dzwon. Trzymało się go prawą dłonią, z palcem wskazującym obejmującym w poprzek krzyż jelca. We wczesnym okresie uprawiania szermierki rapierem bez wątpienia stosowano cięcia, później stopniowo kładziono coraz większy nacisk na użycie szybszych i zadających groźniejsze rany pchnięć. W rozdziale o rapierze i lewaku zostanie opisana szermierka przy użyciu wyłącznie pchnięć, natomiast sposoby zadawania cięć zostaną opisane w następnym rozdziale o mieczu i puklerzu.

Lewak trzymało się w lewej dłoni, ze sztychem skierowanym do góry, wyprostowany kciuk był oparty na niewielkim wyżłobieniu u podstawy głowni. Lewak był w zasadzie używany do parowania pchnięć rapiera, a jedynie w szczególnych przypadkach także do zadawania ciosów.


GUARDIE. Stosowane były cztery guardie, czyli sposoby trzymania rapiera, będące pozycjami wyjściowymi do wykonania obrony lub natarcia. Przyjmowało się je stojąc zarówno z prawą jak z lewą nogą wysuniętą do przodu.

Guardia pierwsza - pierwsza pozycja, którą broń naturalnie przyjmuje bezpośrednio po wyciągnięciu z pochwy: rękojeść nad głową, sztych wymierzony w przeciwnika, mocna strona ostrza skierowana w górę. (Ryc. 9. [szermierz po prawej - przyp. tłum.])

Guardia druga - ręka jest wyciągnięta w bok poziomo na wysokości barku, rapier ustawiony poziomo, skierowany sztychem w przeciwnika. (Ryc. 9. [szermierz po lewej - przyp. tłum.])

Guardia trzecia - dłoń znajduje się na wysokości pasa, ustawiona kostkami w górę, sztych rapiera wymierzony w twarz przeciwnika, mocna krawędź głowni skierowana ukośnie w prawo i w dół. (Ryc. 11. [szermierz po prawej - przyp. tłum.])

Guardia czwarta - dłoń znajduje się na wysokości pasa, kostkami w dół, sztych rapiera wymierzony w twarz przeciwnika. (Ryc. 11. [szermierz po lewej - przyp. tłum.])

Alfieri wprowadza także guardię środkową, Guardia Mista. Przyjmując tą guardię trzymamy rapier w pozycji pośredniej między guardią trzecią i czwartą (Ryc. 10.).