Herbata: Różnice pomiędzy wersjami
(Utworzył nową stronę „Herbata jest zarówno nazwą rośliny (Herbata chińska) jak i naparu z niej sporządzanego. Po więcej informacji technicznych i ...”) |
mNie podano opisu zmian |
||
| Linia 2: | Linia 2: | ||
== Pochodzenie i historia == | == Pochodzenie i historia == | ||
[[ | |||
Wiadomo, że już od bardzo dawna napój ten znany jest w Chinach. Pierwsze pisemne wzmianki o tej roślinie pochodzą dopiero z [[IIIpne|III] wieku p.n.e. i przez długie lata był traktowany jako lek i środek wzmacniający , który wytwarzany był z liści dzikiego drzewa herbacianego. Dopiero w [[III]] wieku rolnicy zaczęli sadzić krzaki herbaciane i z czasem rozwinęło suszenie liści i przetwórstwo.<ref name="fiedoruk">"Herbata bez tajemnic", Andrzej Fiedoruk, wyd. Studio Astropsychologii, ISBN:83-7344-009-7</ref> | |||
Pierwsze obszerniejsze zapiski o jej stosowaniu pojawiają się dopiero w "Świętej księdze herbaty" z [[VIIIpne|VIII]] wieku p.n.e, napisanej przez chińskiego poetę Lu Yu, choć zapewne już dużo wcześniej Chińczycy znali jej właściwości. Sama księga zawiera opis [[wikipedia:pl:Herbata_chińska|krzewu herbacianego]], narzędzi do zbioru i selekcji liści, przyborów do ceremonii przyrządzania i picia herbaty. Zawierała również spis plantacji i wielbicieli tego napoju<ref>Praca zbiorowa, 2005, "Wielka Historia Świata", t. 4, Polskie Media Amer. Com, str. 196, ISBN 83-7425-029-1.</ref> | |||
Wzmianki historyczne sugerują późniejszą ekspansję [[herbata|herbaty]] do Mongolii, Tybetu i Japonii. Najprawdopodobniej [[wikipedia:pl:Herbata_chińska|krzewy herbaciane]] rosły również oryginalnie w Indiach, gdyż występują one w legendach i brak jest przekazów o ich imporcie. | Wzmianki historyczne sugerują późniejszą ekspansję [[herbata|herbaty]] do Mongolii, Tybetu i Japonii. Najprawdopodobniej [[wikipedia:pl:Herbata_chińska|krzewy herbaciane]] rosły również oryginalnie w Indiach, gdyż występują one w legendach i brak jest przekazów o ich imporcie. | ||
Herbata pojawiła się w Mongolii pod koniec [[V]] wieku jednak upowszechniła się dopiero w [[XII]] wieku. Pierwsze wzmianki o jej występowaniu w Tybecie pochodzą 620 roku ([[VII]] w), gdzie bardzo szybko stała się podstawowym napojem obok [[wikipedia:pl:Kumys|kumysu]].<ref>Hasło [[wikipedia:pl:Herbata|Herbata]] - Wikipedia.org</ref> Do Japonii dotarła w 803 roku ([[IX]] wiek) za sprawą mnicha Dengyo Daishi | Herbata pojawiła się w Mongolii pod koniec [[V]] wieku jednak upowszechniła się dopiero w [[XII]] wieku. Pierwsze wzmianki o jej występowaniu w Tybecie pochodzą 620 roku ([[VII]] w), gdzie bardzo szybko stała się podstawowym napojem obok [[wikipedia:pl:Kumys|kumysu]].<ref>Hasło [[wikipedia:pl:Herbata|Herbata]] - Wikipedia.org</ref> Do Japonii dotarła w 803 roku ([[IX]] wiek) za sprawą mnicha Dengyo Daishi. Cesarz Saga tak zachwycił się przygotowanym napojem, że rozkazał uprawiać herbatę w kilku prowincjach. Jednak na dobre w Japonii herbata pojawiła się dopiero ok. [[XII]] wieku, kiedy to po okresie napiętych stosunków między Japonią a Chinami i okresie niełaski w jakim znalazła się [[herbata]] (uważana za chiński wynalazek), nasiona tej rośliny wróciły za sprawą japońskiego mnicha Eisai, na dwór cesarski.<ref>[http://omihal.republika.pl/historia.html "Historia herbaty"]</ref> | ||
== Legendy == | == Legendy == | ||
Jak głosi legenda wszystko zaczęło się pewnego pięknego dnia w 2737 roku p.n.e. w Chinach. Tego dnia cesarz chiński - Szen Nung , zielarz i uczony, który ze względów higienicznych pił przegotowaną wodę, wypoczywał pod drzewem dzikiej herbaty, wiał lekki wiatr , jego podmuch spowodował, że kilka listków wpadło do dzbana z wodą. Oczywiście cesarz zapatrzony w piękno natury nie zauważył tego, dopiero pijąc swój napój poznał smak, który go oczarował.<ref name="fiedoruk"/> | |||
Inna opowieść przypisuje początek herbacie mnichowi o imieniu Bodhidharma , który postanowił przez 7 lat medytować nie mrużąc oka. Gdy do końca kontemplacji został mu jeden dzień powieki zaczęły mu się zamykać , zerwał więc kilka liści z drzewa, pod którym się znajdował i zaczął rzuć. Od razu opuściło go zmęczenie .Tak wyglądał początek herbaty w Indiach.<ref name="fiedoruk"/> | |||
Japończycy mają inne, swoje zakończenie historii tego mnicha. Zmęczenie, które go opanowało przypisał powiekom, wyrwał je więc i rzucił na ziemię. W tym miejscu natychmiast wyrósł krzew herbaty, zerwał kilka listków i zaczął rzuć. Jak się można domyślić zmęczenie mu przeszło. | |||
To są tylko legendy, które w piękny sposób opisują odkrycie herbaty.<ref name="fiedoruk"/> | |||
== Przypisy == | == Przypisy == | ||
Wersja z 15:27, 29 cze 2010
Herbata jest zarówno nazwą rośliny (Herbata chińska) jak i naparu z niej sporządzanego. Po więcej informacji technicznych i rodzajowych odsyłam hasła herbata w Wikipedii, tutaj skupimy się na jej historii i zastosowaniach.
Pochodzenie i historia
Wiadomo, że już od bardzo dawna napój ten znany jest w Chinach. Pierwsze pisemne wzmianki o tej roślinie pochodzą dopiero z [[IIIpne|III] wieku p.n.e. i przez długie lata był traktowany jako lek i środek wzmacniający , który wytwarzany był z liści dzikiego drzewa herbacianego. Dopiero w III wieku rolnicy zaczęli sadzić krzaki herbaciane i z czasem rozwinęło suszenie liści i przetwórstwo.[1] Pierwsze obszerniejsze zapiski o jej stosowaniu pojawiają się dopiero w "Świętej księdze herbaty" z VIII wieku p.n.e, napisanej przez chińskiego poetę Lu Yu, choć zapewne już dużo wcześniej Chińczycy znali jej właściwości. Sama księga zawiera opis krzewu herbacianego, narzędzi do zbioru i selekcji liści, przyborów do ceremonii przyrządzania i picia herbaty. Zawierała również spis plantacji i wielbicieli tego napoju[2]
Wzmianki historyczne sugerują późniejszą ekspansję herbaty do Mongolii, Tybetu i Japonii. Najprawdopodobniej krzewy herbaciane rosły również oryginalnie w Indiach, gdyż występują one w legendach i brak jest przekazów o ich imporcie.
Herbata pojawiła się w Mongolii pod koniec V wieku jednak upowszechniła się dopiero w XII wieku. Pierwsze wzmianki o jej występowaniu w Tybecie pochodzą 620 roku (VII w), gdzie bardzo szybko stała się podstawowym napojem obok kumysu.[3] Do Japonii dotarła w 803 roku (IX wiek) za sprawą mnicha Dengyo Daishi. Cesarz Saga tak zachwycił się przygotowanym napojem, że rozkazał uprawiać herbatę w kilku prowincjach. Jednak na dobre w Japonii herbata pojawiła się dopiero ok. XII wieku, kiedy to po okresie napiętych stosunków między Japonią a Chinami i okresie niełaski w jakim znalazła się herbata (uważana za chiński wynalazek), nasiona tej rośliny wróciły za sprawą japońskiego mnicha Eisai, na dwór cesarski.[4]
Legendy
Jak głosi legenda wszystko zaczęło się pewnego pięknego dnia w 2737 roku p.n.e. w Chinach. Tego dnia cesarz chiński - Szen Nung , zielarz i uczony, który ze względów higienicznych pił przegotowaną wodę, wypoczywał pod drzewem dzikiej herbaty, wiał lekki wiatr , jego podmuch spowodował, że kilka listków wpadło do dzbana z wodą. Oczywiście cesarz zapatrzony w piękno natury nie zauważył tego, dopiero pijąc swój napój poznał smak, który go oczarował.[1]
Inna opowieść przypisuje początek herbacie mnichowi o imieniu Bodhidharma , który postanowił przez 7 lat medytować nie mrużąc oka. Gdy do końca kontemplacji został mu jeden dzień powieki zaczęły mu się zamykać , zerwał więc kilka liści z drzewa, pod którym się znajdował i zaczął rzuć. Od razu opuściło go zmęczenie .Tak wyglądał początek herbaty w Indiach.[1]
Japończycy mają inne, swoje zakończenie historii tego mnicha. Zmęczenie, które go opanowało przypisał powiekom, wyrwał je więc i rzucił na ziemię. W tym miejscu natychmiast wyrósł krzew herbaty, zerwał kilka listków i zaczął rzuć. Jak się można domyślić zmęczenie mu przeszło. To są tylko legendy, które w piękny sposób opisują odkrycie herbaty.[1]
Przypisy
