Miód
Miód pszczeli, mający konsystencję płynną (tzw. patoka) lub stałą, jest to słodka substancja wytwarzana przez pszczoły z nektaru kwiatowego (miód nektarowy) lub z tzw. spadzi, tj. soku roślinnego, przerobionego przez mszyce i pozostawionego przez nie na łodygach i liściach roślin (miód spadziowy).
Patoka jest to gęsta, półpłynna masa, o ciężarze właściwym wynoszącym przeciętnie 1,4 (1l miodu waży 1,4 kg), o różnym zabarwieniu, zależnie od rodzaju roślin, z których miód był zbierany, a więc jasnozłocisty miód lipowy, brązowy lub czerwono brązowy miód gryczany, ciemnobrązowy lub brązowy z odcieniem zielonkawym miód spadziowy itp.
Rodzaje miodów
Skład chemiczny jak również zapach i smak miodu są zmienne:
| Gatunek | Barwa | Zapach | Smak |
| Akacjowy | słomkowożółta | łagodny | mało słodki |
| Bławatkowy | złocisto żółta | kwiatu bławatu | ostry, charakterystyczny |
| Koniczynowy | słomkowożółta | słaby | łagodny, bardzo słodki |
| Lipowy | złoto żółta | aromatyczny,kwiatu lipy | lekko gorzkawy |
| Rzepakowy | jasnożółta | swoisty | gorzkawy |
| Gryczany | czerwono brązowa | kwiatu gryki | korzenny |
| Wrzosowy | czerwono brązowa | ostry, silny | mało słodki, ostry, gorzkawy |
| Z drzew owoc. | złocisto żółta | płatków kwiatowych | łagodny |
| Spadziowy | brązowa lub brązowo zielonkawa | łagodny | łagodny |
| Ziołowy (górski) | ciemnożółta do pomarańczowożółtej | intensywny | korzenny |
Skład miodu
Głównym składnikiem miody są cukry, przeważnie mieszanina prawie równych części cukru gronowego (glukozy i owocowego (fruktozy), z niewielkim dodatkiem sacharozy i innych cukrów. Ogólna ilość cukrów wynosi w miodach nektarowych przeciętnie 75%, w miodach spadziowych - 65%. Ponadto miód zawiera pierzgę i wosk, inne węglowodany (dekstryny), kwasy organiczne, substancje białkowe, związki aromatyczne i wodę. Zawartość wody wynosi przeciętnie 18-20% i nie powinna przekraczać 21%. Zawartość kwasów organicznych, a więc kwasu mrówkowego, mlekowego, jabłkowego i innych wynosi od 0,1 do 0,3%, tj. 1-3 g/l.
Miód jest to więc produkt mający wysoką wartość odżywczą i leczniczą, jako naturalne źródło glukozy.
Historia miodu
- Miód służy jako środek wzmacniający organizm i już w starożytności był spożywany przez młodych małżonków w miesiącu po dokonaniu obrządków ślubnych (miesiąc miodowy) w celu uzyskania zdrowego potomstwa
- Nazwa "miodowy miesiąc" pochodzi od Skandynawów, gdzie dawniej wesele trwało 30 dni, podczas których podawano szlachetne miody sycone ku uciesze wszystkich gości.
Fałszowanie miodu
Ponieważ miód pszczeli bywa często fałszowany, przeto poniżej podano kilka sposobów badania miodu w warunkach domowych.
Gęstość miodu
Miód (patoka) powinien być gęstą cieczą o ciężarze właściwym 1,4 (w granicach 1,38 - 1,45). Gęstość miodu sprawdza się areometrem po rozcieńczeniu go równą (na wagę) ilością wody i pomnożeniu otrzymanego wyniku przez 2.
Na oko sprawdza się gęstość miodu za pomocą tzw. próby przelewania miodu, którą wykonuje się w ten sposób, że miód zaczerpnięty ze słoja dużą łyżką zlewa się z powrotem do tegoż naczynia z pewnej wysokości. Przy zlewaniu miodu obserwuje się dokładnie, czy spadający z łyżki układa się na powierzchni w kształcie mniej lub więcej wypukłego stożka, czy też tworzy w miodzie płytsze lub głębsze wklęśnięcia w kształcie lejka. Im wyższy jest stożek, tym miód jest gęściejszy, a więc wytworzenie się dostatecznie wypukłego stożka, wskazuje, że miód jest wystarczająco gęsty. Natomiast gdy zamiast stożka tworzy się wklęśnięcie, świadczy to, że miód nie jest pełnowartościowy i zawiera zbyt dużo wody.
Czystość miodu
Czystość miodu, a więc obecność zanieczyszczeń, jak odłamki wosku, pierzga, części ciał pszczół, sprawdza się w sposób następujący: miód miesza się dokładnie w naczyniu, po czym nabiera go łyżką i nalew na biały porcelanowy talerz. W rozlanej cienkiej warstwie miodu łatwo jest zauważyć gołym okiem wszystkie prawie zanieczyszczenia. Smak miodu. Smak miodu powinien być słodki i lekko kwaskowaty dzięki zawartości w miodzie pewnej ilości kwasów organicznych; poza tym - charakterystyczny dla danego gatunku, a więc lekko gorzkawy przy miodzie lipowym, a korzenny przy miodzie górskim, przerabianym z nektaru ziół górskich (macierzanki, mięty, gorczycy itd.).
Miód o mdłym smaku i słabym zapachy, ciągnący się w nitki jak syropy, jest zafałszowany syropem cukrowym lub ziemniaczanym.
Bibliografia:
---
