Nugat
Nugat to deser składający się z miodu lub/i syropu cukrowego, ubitego białka z jajek i dodatków w postaci orzechów, lub rzadziej kandyzowanych owoców. Skład deseru nie jest ścisły, przez co nie można jednoznacznie określić gdzie przygotowano go po raz pierwszy. Najprawdopodobniej pochodzi z Cesarstwa rzymskiego lub Bliskiego Wschodu. Źródło samej nazwy nie jest jednoznaczne, acz z dużym prawdopodobieństwem powstało na terenach obecnej Francji ze słów języka prowansalskiego pan nogat (chleb z orzechów) lub łaciny nux gatum (orzechowe ciasto)[1]. Może też pochodzić od francuskiego określenia "tu nous gâtes" - "rozpieszczasz nas"[2].
Konsystencja nugatu różni się zależnie od przepisu i miejsca pochodzenia, od ciągnącej się i żującej do twardej i kruchej. W wielu regionach świata istnieją różne słodycze, które można uznać za odmiany nugatu jednak posiadają odrębną historię i lokalne nazwy. Mamy więc włoski i hiszpański Turrón, perski Gaz afrykański Kurtzati czy turecki Nogha.
Również w wielu odmianach popularna chałwa może być brana za nugat (i vice versa).
Historia
Ponieważ nie ma jednoznacznie określonego składu i konsystencji nugatu, wiele deserów może być uznanych za jego pierwowzór. Przyjmując że podstawowym składnikiem jest miód i białka jajek poddane obróbce termicznej z dodatkiem orzechów - pierwszą znaną wzmiankę takich przysmaków znajdziemy w rzymskiej książce kulinarnej z IV wieku, "O sztuce kulinarnej ksiąg dziesięć" (łac. De re coquinaria libri decem)[3]. Opisuje ona sos deserowy wykonany z miodu, orzechów włoskich i jajek (przyp. Sauron nie potrafię w książce znaleźć tego przepisu - najbliższe danie to "Patina Cotidiana").
Zestaw składników nugatu jest bardzo charakterystyczny dla potraw Bliskiego Wschodu. Mieszkańcy tych regionów uwielbiają mieszać przeróżne orzechy z miodem, syropami i cukrem - tworząc bardzo słodkie desery. W XV wiecznej Islamskiej książce kucharskiej "Kitab al Tibakhah" (كتاب الطباخة) autorstwa Ibn al-Mabrad (lub Ibn al-Mubarrad) znajdziemy przepis na Hulwę na bazie miodu lub cukru łączonym z białkami jajek i orzechami[3].
Przepisy
Hulwa miodowa
Poniżej znajduje się tłumaczenie opracowania przepisu Hulwy z XV wiecznej książki kucharskiej autorstwa Ibn al-Mabrad[4].
| „ | Istnieje wiele jego rodzajów. Pośród nich jest słodkość zrobiona z natif (rodzaj kremu). Mieszasz syrop daktylowy (dibs), miód, cukier lub gęsty syrop owocowy (rubb) w naczyniu, postaw na delikatnym ogniu i mieszaj aż nabierze jednorodnej konsystencji. Ubij białka jajek i dodaje je ciągle mieszając aż stężeje i uzyskasz natif. Po tym, jeśli chcesz cukierki migdałowe dodaj prażone migdały i wymieszaj. Orzechy włoskie, pistacje, orzechy laskowe, pieczona ciecierzyca, pieczony sezam, mąkę (jest to lista alternatywnych dodatków). |
” |
| — "Kitab al Tibakhah" (كتاب الطباخة) autorstwa Ibn al-Mabrad | ||
Wersja z miodu:
- 1 szklanka miodu
- 1 białko z jajka
- 2 1/2-3 szklanek orzechów
Wersja z cukru:
- 1 1/4 szklanki cukru
- 1/4 szklanki wody
- 1 białko jajka
- 1 1/2 - 2 szklanek orzechów
Zrobimy z tego od 25-40 hulwa, zależnie od wybranego rozmiaru.
Podgrzej miód powoli aż osiągnie temperaturę ok. 140°C, ubij białko na sztywną pianę i dodawaj do nich rozgrzany miód ciągle ubijając. Powstały w ten sposób gęsty krem to natif.
Patrz dalej
- Sweets & Confitures of the Provence (ang.) dużo informacji o słodyczach, w tym o rodzajach nugatu
Bibliografia
- ↑ Hasło Nougat z en.wikipedia.org
- ↑ Hasło Nugat w pl.wikipedia.org
- ↑ 3,0 3,1 Honey Traveler - Nugat
- ↑ "Cariadoc's Miscellany", David Friedman i Elizabeth Cook
