Bawełna: Różnice pomiędzy wersjami

Z Almanach
mNie podano opisu zmian
mNie podano opisu zmian
Linia 2: Linia 2:
Tkaniny bawełniane grały w średniowieczu ważną rolę w odzieży najuboższej ludności ze względu na niską cenę surowca i produkcji. Najwcześniej poznano i wyrabiano bawełniane tkaniny  w Hiszpanii, gdyż uprawę bawełny i produkcję delikatnych tkanin bawełnianych rozpoczęli tam Arabowie w [[X]]w. W chrześcijańskiej Katalonii byli tkacze bawełny, tzw. ''fustaneros'', zrzeszeni w cechach w [[XIII]]w. We Włoszech bawełna była znana już w [[XII]]w., we Florencji zaś handel tkaninami bawełnianymi rozwinął się w ciągu [[XIII]]w. W innych miastach Włoch także w ciągu [[XIII]]w. tkacze bawełny pracowali zorganizowani we własnych cechach. Najwięcej przędzalni i pracowni tkanin bawełnianych było w Wenecji, Padwie, Rimini, Mediolanie, Bergamo i Kremonie, które miały zorganizowaną kontrolę cechową i wprowadzone znakowanie jakości towarów przeznaczonych na eksport. W ciągu [[XIV]]w. rozmaite włoskie tkaniny bawełniane przywożono na jarmarki w Niemczech południowych; do Mediolanu zwłaszcza przyjeżdżało wielu kupców po towar przeznaczony dla różnych krajów  
Tkaniny bawełniane grały w średniowieczu ważną rolę w odzieży najuboższej ludności ze względu na niską cenę surowca i produkcji. Najwcześniej poznano i wyrabiano bawełniane tkaniny  w Hiszpanii, gdyż uprawę bawełny i produkcję delikatnych tkanin bawełnianych rozpoczęli tam Arabowie w [[X]]w. W chrześcijańskiej Katalonii byli tkacze bawełny, tzw. ''fustaneros'', zrzeszeni w cechach w [[XIII]]w. We Włoszech bawełna była znana już w [[XII]]w., we Florencji zaś handel tkaninami bawełnianymi rozwinął się w ciągu [[XIII]]w. W innych miastach Włoch także w ciągu [[XIII]]w. tkacze bawełny pracowali zorganizowani we własnych cechach. Najwięcej przędzalni i pracowni tkanin bawełnianych było w Wenecji, Padwie, Rimini, Mediolanie, Bergamo i Kremonie, które miały zorganizowaną kontrolę cechową i wprowadzone znakowanie jakości towarów przeznaczonych na eksport. W ciągu [[XIV]]w. rozmaite włoskie tkaniny bawełniane przywożono na jarmarki w Niemczech południowych; do Mediolanu zwłaszcza przyjeżdżało wielu kupców po towar przeznaczony dla różnych krajów  
europejskich: miało to duże znaczenie w ekspansji tkactwa bawełny. We Francji poznano bawełnę w okresie wojen krzyżowych.Sprowadzano bawełnę do watowania ubiorów i dużo gotowych tkanin bawełnianych, zwanych ''futaines'' i ''mollequins'', sprzedawano w [[XIII]]w.  
europejskich: miało to duże znaczenie w ekspansji tkactwa bawełny. We Francji poznano bawełnę w okresie wojen krzyżowych.Sprowadzano bawełnę do watowania ubiorów i dużo gotowych tkanin bawełnianych, zwanych ''futaines'' i ''mollequins'', sprzedawano w [[XIII]]w.  
na jarmarkach Szampanii i południowej Francji; jednak własny wyrób francuskich tkanin bawełnianych w niewielkim zakresie powstał dopiero w [[XV]] i [[XVI]]w. w Normandii. Problem dowozu i jakości surowca dla europejskiego tkactwa bawełny był skomplikowanyzpowoduszybkiegorozwoj uprzemysłuwróżnyc hośrodkachizwiązanegozty mcorazwiększegopopytu
na jarmarkach Szampanii i południowej Francji; jednak własny wyrób francuskich tkanin bawełnianych w niewielkim zakresie powstał dopiero w [[XV]] i [[XVI]]w. w Normandii. Problem dowozu i jakości surowca dla europejskiego tkactwa bawełny był skomplikowany z powodu szybkiego rozwoju przemysłu w różnych ośrodkach i związanego z tym coraz większego popytu na surową bawełnę.Tkactwo bawełny rozwinęło się już w drugiej połowie [[XIII]]w. w Gandawie; do portu handlowego Flandrii w Bruges przywożono z Armenii surową bawełnę w balach i przędzę już w drugiej połowie [[XIII]]w.Transakcje, mające na celu uzyskanie surowej bawełny, polegały przede wszystkim na wymianie towarowej; miejscem przeładunku towarów wschodnich, jak kamloty, jedwabie, brokaty, korzenie, cukier, złoto cypryjskie i bawełna, był port Famagusta na Cyprze, skąd ładowano na żaglowce sukna zewszystkichośrodkóweuropejskich.Pośrednictwemwdostawach  
nasurowąbawełnę.Tkactwobawełnyrozwinęłosięju żwdrugiejpołowieXIIIw.wGandawie;  
doport uhandlowegoFlandriiwBrugesprzywożonozArmeniisurowąbawełnęwbalachiprzędzę
ju żwdrugiejpołowieXIIIw.Transakcje,mającenaceluuzyskaniesurowejbawełny,polegałyprzede
wszystkimnawymianietowarowej ;miejscemprzeładunkutowaró wwschodnich,ja kkamloty,jedwa bie,brokaty,korzenie,cukier,złotocypryjskieibawełna,byłportFamagustanaCyprze,ską dładowanonażaglowcesukn azewszystkichośrodkóweuropejskich.Pośrednictwemwdostawach  
bawełnyzajęlisięniemalwyłącznieWenecjanie,współpracującyzdomamibankowymiWłoch  
bawełnyzajęlisięniemalwyłącznieWenecjanie,współpracującyzdomamibankowymiWłoch  
wzakresiewymianytowarowej .  
wzakresiewymianytowarowej .  

Wersja z 10:52, 25 lip 2013

Tkaniny bawełniane grały w średniowieczu ważną rolę w odzieży najuboższej ludności ze względu na niską cenę surowca i produkcji. Najwcześniej poznano i wyrabiano bawełniane tkaniny w Hiszpanii, gdyż uprawę bawełny i produkcję delikatnych tkanin bawełnianych rozpoczęli tam Arabowie w Xw. W chrześcijańskiej Katalonii byli tkacze bawełny, tzw. fustaneros, zrzeszeni w cechach w XIIIw. We Włoszech bawełna była znana już w XIIw., we Florencji zaś handel tkaninami bawełnianymi rozwinął się w ciągu XIIIw. W innych miastach Włoch także w ciągu XIIIw. tkacze bawełny pracowali zorganizowani we własnych cechach. Najwięcej przędzalni i pracowni tkanin bawełnianych było w Wenecji, Padwie, Rimini, Mediolanie, Bergamo i Kremonie, które miały zorganizowaną kontrolę cechową i wprowadzone znakowanie jakości towarów przeznaczonych na eksport. W ciągu XIVw. rozmaite włoskie tkaniny bawełniane przywożono na jarmarki w Niemczech południowych; do Mediolanu zwłaszcza przyjeżdżało wielu kupców po towar przeznaczony dla różnych krajów europejskich: miało to duże znaczenie w ekspansji tkactwa bawełny. We Francji poznano bawełnę w okresie wojen krzyżowych.Sprowadzano bawełnę do watowania ubiorów i dużo gotowych tkanin bawełnianych, zwanych futaines i mollequins, sprzedawano w XIIIw. na jarmarkach Szampanii i południowej Francji; jednak własny wyrób francuskich tkanin bawełnianych w niewielkim zakresie powstał dopiero w XV i XVIw. w Normandii. Problem dowozu i jakości surowca dla europejskiego tkactwa bawełny był skomplikowany z powodu szybkiego rozwoju przemysłu w różnych ośrodkach i związanego z tym coraz większego popytu na surową bawełnę.Tkactwo bawełny rozwinęło się już w drugiej połowie XIIIw. w Gandawie; do portu handlowego Flandrii w Bruges przywożono z Armenii surową bawełnę w balach i przędzę już w drugiej połowie XIIIw.Transakcje, mające na celu uzyskanie surowej bawełny, polegały przede wszystkim na wymianie towarowej; miejscem przeładunku towarów wschodnich, jak kamloty, jedwabie, brokaty, korzenie, cukier, złoto cypryjskie i bawełna, był port Famagusta na Cyprze, skąd ładowano na żaglowce sukna zewszystkichośrodkóweuropejskich.Pośrednictwemwdostawach bawełnyzajęlisięniemalwyłącznieWenecjanie,współpracującyzdomamibankowymiWłoch wzakresiewymianytowarowej . WprowadzonawEuropieupraw abawełnyniebyławystarczającaanicodoilości,anijakości . Zeuropejskichodmiannajwięcejprzeztkacz ybyłacenionabawełnazApulii,zanajgorsząuważano sycylijską.ZgatunkówsprowadzanychzanajlepsząuchodziłabawełnazuprawkołoAleppowSyriizewzględunadługośćwłókna;następnelokat ymiałabawełnazMałejAzjiiCypru,cenionabyła bawełnazEgiptu. Wciągu XIVw. mnożyłysięośrodkiprzemysłubawełnianego;nowezespołytkaczycechowych wyrabiaływNiemczechpołudniowychtzw .barchent—tkanin ęzosnowąlnianąiwątkiembaweł-nianym.Doskonałetkanin ybawełnianewyrabianowKonstancji,znanejrównieżzpracownisukienniczychiwyrobusłynnegopłótna.Wlatac hrozkwit u1350—1360Konstancjabyławkontakcie handlowymzFlandrią,Hiszpaniąistamtą dprzeszczepiłsięprzemysłbawełnianyokołopołowy XIVw.domiastaUlm.Wyrobytamtejszyc hbarchannikówmiałynieograniczonyzbytnajarmar kachniemieckich,atakż eweWłoszech,FrancjiiAndaluzji.WUlmwyrabianoróżn egatunkitkanin , oddelikatnychzczesanejbawełnyażdoproduktó wfilcowanychzbawełnyodpadkowej.Średniej jakośc itkanin yzUlmbyłydrukowanewzorzyścielu bwcałościbarwionenaczerwonoiczarno. Najlepszepłótnabawełniane,staranni ebielone,przeznaczonebyłynaeksportiużywanenabieliznę pościelową.Wyrobybawełnianemiałytakż eurozmaiconąfaktur ętkacką .Opróczsplotupłóciennegowprowadzanosplotczynowaty;robion otkanin yprążkowanewypukłoprzezwprowadzenie grubszejnitki,atakż etkanin yowypukłychwzorachgeometrycznych.Opróczgładkichtkani ntkan o grubsze,zbliżonedoflaneli ,tkanin ykosmate,puszyste,którymipodszywanoubiory.Znakina sztukachtkani neksportowychstanowiłygwarancjęjakości .WXVw.niemieckiprzemysłbaweł-nianywUlmrozszerzyłsięnacałąSzwabię;ilośćośrodkówiichwydajnośćbyłata kwysoka,żeprócz trudnośc iznabywaniemsurowcaniełatwastałasięsprawazbytutowarów .NawzórUlmzorganizowanabyławytwórczośćtkani nbawełnianychwStrasburgu.WSzwajcariiobo kstaregocechu płócienniczegoz1268r.magistratBazyleizałożyłwlatac h1367—1377warsztatytkacki ebawełny, wktórychmiałapracowaćbiednaludnoś ćmiasta.WyrobyzBazyleibyłyprzeważniewzorzyste, zmotywemptakówlu bornamentówgeometrycznych.ZwyjątkiemBazyleiinn etkalni ebawełny wSzwajcariiniebyłyujętewciasneform yorganizacyjnecechuipomimowysiłkówwprowadzania nowychwzorówtkani nBazylea,FryburgiZurychztrudności ąutrzymywałyeksportzagranicę. WpoczątkachXVIw.,zaprzykłademMediolanu,wośrodkachtkactw abawełnywNiemczech iSzwajcariiwprowadzononowywyrób,zwanybombasin;byłatotkanin aefektowna,zczęściąosnowy jedwabną ,podwójną .Ukazaniesięte jnowościzamknęłowłaściwieokrespowodzeniatkani nbaweł-nianychażdokońcaXVIIw.TkaninywyrabianezbawełnywXVIw.zeszłydorolipodrzędnej; używanebyłynapodszewki,azewzględunabiałośćbawełnynatani echustykobiece.Wokresie wojnytrzydziestoletnie jniemieckiprzemysłbawełnianyzanikną łzupełnie.WSzwajcariiutrzymały siętkalni ebawełnyiażdonadejścianowejmodytkani nbawełnianychwkońcuXVIIw.dostarczały swychwyrobównarynk iświatowe. TkaninybawełnianepojawiłysiębardzowcześnienaŚląsku:barchentwspomnianyjes twustawachkramarzywBrzeguz1318r.,następniewŚwidnicy;wty mczasietkanin ybawełnianemogły pochodzićjedyni ezimportu .Barchanprodukowan ybyłwPolscedośćpóźno,statu tcechubarchannikówwKrakowiezostałnadan ydopierow1548r. [1]

Patrz dalej

Bibliografia

  1. "Historia Ubiorów", Maria Gutkowsk-Rychlewska, str. 220/221