Utwardzanie skóry: Różnice pomiędzy wersjami
Nie podano opisu zmian |
Nie podano opisu zmian |
||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
"... Dlatego właśnie warto przytoczyć rezultaty eksperymentu, który podjęto w celu ustalenia techniki wykonania tarczy pochodzącej, co prawda, z zupełnie innego czasu i terytorium, ale — jak wolno sądzić — zabiegi stosowane w średniowieczu podczas obróbki surowca skórzanego mają wielowiekową tradycję. Asumpt do badań dała całkowicie skórzana okrągła tarcza z [[VIII]] wieku p.n.e. odkryta na Islandii. Zastanawiano się, w jaki sposób można zapewnić właściwą twardość i wytrzymałość skóry. Okazało się, że najodpowiedniejsza była skóra bydlęca [[Garbowanie|garbowana]] korą dębową, kasztanową lub sosnową przez moczenie w roztworze, a następnie oliwienie wilgotnych powierzchni. Z kolei podgrzewano ją w wodzie o temperaturze około 80°C. Stwierdzono, że tarcza sporządzona z tak przygotowanego surowca nie odkształca się, nie gnije i staje się bardziej odporna na ciosy niżli okaz wykonany z blachy miedzianej o grubości trzech milimetrów."<ref>"Polska technika wojskowa do 1500 roku", red. Andrzeja Nadolskiego, Warszawa 1994r., strona 244</ref> | "... Dlatego właśnie warto przytoczyć rezultaty eksperymentu, który podjęto w celu ustalenia techniki wykonania tarczy pochodzącej, co prawda, z zupełnie innego czasu i terytorium, ale — jak wolno sądzić — zabiegi stosowane w średniowieczu podczas obróbki surowca skórzanego mają wielowiekową tradycję. Asumpt do badań dała całkowicie skórzana okrągła tarcza z [[VIII]] wieku p.n.e. odkryta na Islandii. Zastanawiano się, w jaki sposób można zapewnić właściwą twardość i wytrzymałość skóry. Okazało się, że najodpowiedniejsza była skóra bydlęca [[Garbowanie skóry|garbowana]] korą dębową, kasztanową lub sosnową przez moczenie w roztworze, a następnie oliwienie wilgotnych powierzchni. Z kolei podgrzewano ją w wodzie o temperaturze około 80°C. Stwierdzono, że tarcza sporządzona z tak przygotowanego surowca nie odkształca się, nie gnije i staje się bardziej odporna na ciosy niżli okaz wykonany z blachy miedzianej o grubości trzech milimetrów."<ref>"Polska technika wojskowa do 1500 roku", red. Andrzeja Nadolskiego, Warszawa 1994r., strona 244</ref> | ||
== Patrz także == | == Patrz także == | ||
Wersja z 14:05, 12 lut 2010
"... Dlatego właśnie warto przytoczyć rezultaty eksperymentu, który podjęto w celu ustalenia techniki wykonania tarczy pochodzącej, co prawda, z zupełnie innego czasu i terytorium, ale — jak wolno sądzić — zabiegi stosowane w średniowieczu podczas obróbki surowca skórzanego mają wielowiekową tradycję. Asumpt do badań dała całkowicie skórzana okrągła tarcza z VIII wieku p.n.e. odkryta na Islandii. Zastanawiano się, w jaki sposób można zapewnić właściwą twardość i wytrzymałość skóry. Okazało się, że najodpowiedniejsza była skóra bydlęca garbowana korą dębową, kasztanową lub sosnową przez moczenie w roztworze, a następnie oliwienie wilgotnych powierzchni. Z kolei podgrzewano ją w wodzie o temperaturze około 80°C. Stwierdzono, że tarcza sporządzona z tak przygotowanego surowca nie odkształca się, nie gnije i staje się bardziej odporna na ciosy niżli okaz wykonany z blachy miedzianej o grubości trzech milimetrów."[1]
Patrz także
Przypisy
- ↑ "Polska technika wojskowa do 1500 roku", red. Andrzeja Nadolskiego, Warszawa 1994r., strona 244
