Mleko migdałowe: Różnice pomiędzy wersjami
(Utworzył nową stronę „W średniowieczu mleko migdałowe miało nazwę zlatynizowaną amygdalate. Było powszechnie spożywane w krajach europejskic...”) |
m (→Przepis) |
||
| (Nie pokazano 1 pośredniej wersji utworzonej przez tego samego użytkownika) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
W [[Średniowiecze|średniowieczu]] [[Mleko migdałowe|mleko migdałowe]] miało nazwę zlatynizowaną amygdalate. Było powszechnie spożywane w krajach europejskich od Półwyspu Iberyjskiego do Azji Wschodniej, zarówno w świecie chrześcijańskim jak i islamskim. Średniowieczna książka kucharska nazywana "[[wikipedia:Le_Viandier|Le Viandier]]" (autorstwo której przypisuje się, prawdopodobnie niesłusznie, [[wikipedia:pl:Guillaume Tirel|Guillaume Tirel]] zwanym również ''Taillevent'') przeznaczona dla francuskich szefów kuchni królewskiej, królów [[wikipedia:pl:Karol_V_Mądry|Karola V]] i [[wikipedia:pl:Filip_VI_Walezjusz|Karola VI]] posiada przepis na mleko migdałowe. | W [[Średniowiecze|średniowieczu]] [[Mleko migdałowe|mleko migdałowe]] miało nazwę zlatynizowaną ''amygdalate''. Było powszechnie spożywane w krajach europejskich od Półwyspu Iberyjskiego do Azji Wschodniej, zarówno w świecie chrześcijańskim jak i islamskim. Średniowieczna książka kucharska nazywana "[[wikipedia:Le_Viandier|Le Viandier]]" (autorstwo której przypisuje się, prawdopodobnie niesłusznie, [[wikipedia:pl:Guillaume Tirel|Guillaume Tirel]] zwanym również ''Taillevent'') przeznaczona dla francuskich szefów kuchni królewskiej, królów [[wikipedia:pl:Karol_V_Mądry|Karola V]] i [[wikipedia:pl:Filip_VI_Walezjusz|Karola VI]] posiada przepis na mleko migdałowe. | ||
Przed wpływami pochodzącymi z środkowych Chin, po Chińskiej wojnie domowej, mleko migdałowe było bardzo popularne na Tajwanie, nawet bardziej niż mleko sojowe.<ref>Za hasłem w [[wikipedia:pl:Mleko_migdałowe|Wikipedia.org]]</ref> | Przed wpływami pochodzącymi z środkowych Chin, po Chińskiej wojnie domowej, mleko migdałowe było bardzo popularne na Tajwanie, nawet bardziej niż mleko sojowe.<ref>Za hasłem w [[wikipedia:pl:Mleko_migdałowe|Wikipedia.org]]</ref> | ||
| Linia 6: | Linia 6: | ||
== Przepis == | == Przepis == | ||
Przepis na [[Mleko migdałowe|mleko migdałowe]] za książką kucharską ''"Du fait de cuisine"'' z 1420r. autorstwa Jehana de Dudens: | Przepis na [[Mleko migdałowe|mleko migdałowe]] za książką kucharską ''"Du fait de cuisine"'' z 1420r. autorstwa Jehana de Dudens: | ||
{{Cytat duży|28. And again, flans of almond milk: according to the quantity of flans which you are making take the quantity of almonds, have them well and cleanly blanched and washed and then have them very well brayed; and take very clean fair water and let him strain his almond milk into a bowl or a cornue which is fair and clean according to the quantity of flans which he should make....<ref>Tłumaczenie z łaciny [http://www.daviddfriedman.com/Medieval/Cookbooks/Du_Fait_de_Cuisine/Du_fait_de_Cuisine.html Elizabeth Cook]</ref>}} | |||
=== Składniki: === | === Składniki: === | ||
Aktualna wersja na dzień 06:39, 2 sie 2012
W średniowieczu mleko migdałowe miało nazwę zlatynizowaną amygdalate. Było powszechnie spożywane w krajach europejskich od Półwyspu Iberyjskiego do Azji Wschodniej, zarówno w świecie chrześcijańskim jak i islamskim. Średniowieczna książka kucharska nazywana "Le Viandier" (autorstwo której przypisuje się, prawdopodobnie niesłusznie, Guillaume Tirel zwanym również Taillevent) przeznaczona dla francuskich szefów kuchni królewskiej, królów Karola V i Karola VI posiada przepis na mleko migdałowe. Przed wpływami pochodzącymi z środkowych Chin, po Chińskiej wojnie domowej, mleko migdałowe było bardzo popularne na Tajwanie, nawet bardziej niż mleko sojowe.[1]
Mleko migdałowe było często używane jako zamiennik mleka krowiego lub śmietanki, zwłaszcza w okresie dni postnych (tzw. dni rybnych). Kolejna jego zaletą, równie ochoczo wykorzystywaną, jest znacznie łatwiejsze przechowywanie bez warunków chłodniczych zarówno pod postacią orzechów jak i już zrobionego mleka.
Przepis[edytuj]
Przepis na mleko migdałowe za książką kucharską "Du fait de cuisine" z 1420r. autorstwa Jehana de Dudens:
| „ | 28. And again, flans of almond milk: according to the quantity of flans which you are making take the quantity of almonds, have them well and cleanly blanched and washed and then have them very well brayed; and take very clean fair water and let him strain his almond milk into a bowl or a cornue which is fair and clean according to the quantity of flans which he should make....[2] |
” |
Składniki:[edytuj]
- 2 kubki łuskanych migdałów
- 3 kubki wody
Na początku migdały należy wyłuskać (pozbyć się brązowej skórki). Zapewne znajdziecie na to wiele sposobów, jeden z nich to:
- zalej migdały wrzącą wodą tak by przykryła wszystkie orzechy,
- trzymaj je w wodzie 1 minutę, nie dłużej,
- odsącz migdały, opłukaj zimną wodą i odsącz ponownie,
- osusz migdały ściereczką,
- migdały powinny w miarę łatwo wychodzić ze skórki
Robimy mleko:
- wyłuskane migdały należy dokładnie zemleć (by jak najbardziej przypominały mąkę),
- zalej je wrzącą wodą i pozostaw do namoknięcia przez kwadrans, mieszając je kilka razy w międzyczasie,
- odcedź powstałą zawiesinę przez gęstą ścierkę,
- z pozostałych wyprasek można spróbować ponownie zrobić mleko (będzie znacznie słabsze),[3]
- ... lub użyć (nie wiem czy to jest historyczne) jako serek (dodając krowie mleko i cukier) bądź jako peeling.[4]
Tak zrobione mleko należy najlepiej zużyć zaraz po przygotowaniu, jednak powinno również być zdatne do spożycia również w dniu następnym.
Bibliografia[edytuj]
- ↑ Za hasłem w Wikipedia.org
- ↑ Tłumaczenie z łaciny Elizabeth Cook
- ↑ Medieval Cookery, almondmilk
- ↑ Weganie - Domowe mleko migdałowe
