Szelak: Różnice pomiędzy wersjami

Z Almanach
mNie podano opisu zmian
mNie podano opisu zmian
 
(Nie pokazano 1 pośredniej wersji utworzonej przez tego samego użytkownika)
Linia 9: Linia 9:
Pozostałości po ekstrakcji barwnika były używane jako materiał cierny w tarczach do ciecia [[wikipedia:pl:Żady|żady]] (jadeit) - technika ta jest stosowana do dzisiaj.
Pozostałości po ekstrakcji barwnika były używane jako materiał cierny w tarczach do ciecia [[wikipedia:pl:Żady|żady]] (jadeit) - technika ta jest stosowana do dzisiaj.


It was in the field of medicine, however, that the most extensive applications for lac were discovered. It was prescribed either as an emollient, or as a stimulant to tissue growth or in the treatment of gum hemorrhages and menstrual disorders. In veterinary medicine lac was mixed with lard and the paste used to fill the cavities in the hooves of horses and cattle.
Jednak najwięcej zastosowań, szelak znalazł w obszarze medycyny. Był przepisywany jako środek zmiękczający skórę, stymulant rozrostu tkanek (na wszelkiego rodzaju urazy zewnętrzne) lub jako preparat pomagający przy krwawieniu dziąseł czy zaburzeniu miesiączkowania. W weterynarii mieszano [[szelak]] z [[łój|łojem]] i w postaci pasty stosowany do wypełniania ubytków w kopytach koni i bydła.
 
== Szelak w Europie ==
 
W następstwie podróży [[wikipedia:pl:Marco_Polo|Marco Polo]] do Azji pod koniec [[XIII]] wieku, [[szelak]] i jego produkty zaczęły być znane w Europie. Istnieją księgi z 1534r. opisujące z wyjątkową dokładnością uprawę drzew, zbiory i przetwarzanie żywicy lakowej.
 
Do połowy [[XVII]] wieku, żywica, barwniki i wosk szelakowy były używane coraz częściej przez malarzy, zarówno jako dodatek do farb jak i w postaci wierzchniej warstwy zabezpieczającej obraz.
 
[[Szelak]] stawał się ulubionym materiałem wykończeniowym dla rzemieślników i artystów. W postaci politury pozwalał wykończyć meble i rzeźby na wysoki połysk. Po dziś dzień można znaleźć w muzeach przedmioty z oryginalna powłoką wykończeniową z [[Szelak|szelaku]].
 


== Patrz dalej ==
== Patrz dalej ==
* [http://www.naturalhandyman.com/iip/infpai/shellac.html Historia szelaku (ang.)]
* [http://www.naturalhandyman.com/iip/infpai/shellac.html Historia szelaku (ang.)]

Aktualna wersja na dzień 14:26, 16 kwi 2012

Szelak (ang. shellac) jest ogólnie stosowaną nazwą, odnoszącą się do wszystkich form naturalnej żywicy wydalanej przez małe owady (łać. Lac laccifer) występujące głównie na obszarze Indii i Tajlandii.

Słowo "lac" pochodzi od wyrazu z sanskrytu "lahk" i oznacza dosłownie "100 tysięcy". Odnosi się do ogromnych rojów larw owadów oblepiających drzewa lakowe w okresie rozrodu.

Nie wiele wiadomo odnośnie początków historii użytkowej szelaku. W okresie wedyjskim, czyli około 3000 lat temu, był zwany "Laksha". Jedna z ksiąg tego okresu zawiera opis pałacu skonstruowanego w całości z szelakowej żywicy.

W starożytnych Chinach i Indiach używano barwników wyekstrahowanych z żywicy lakowej do barwienia jedwabiu i skór. Stosowano go również w kosmetyce jako róż, oraz do przyozdabiania głowy barwnymi ornamentami. Wyjątkowe właściwości adhezyjne żywicy pozwalały na jej użycie przy osadzaniu kamieni w biżuterii, pasowaniu rękojeści mieczy jak i naprawianiu ceramiki. Pozostałości po ekstrakcji barwnika były używane jako materiał cierny w tarczach do ciecia żady (jadeit) - technika ta jest stosowana do dzisiaj.

Jednak najwięcej zastosowań, szelak znalazł w obszarze medycyny. Był przepisywany jako środek zmiękczający skórę, stymulant rozrostu tkanek (na wszelkiego rodzaju urazy zewnętrzne) lub jako preparat pomagający przy krwawieniu dziąseł czy zaburzeniu miesiączkowania. W weterynarii mieszano szelak z łojem i w postaci pasty stosowany do wypełniania ubytków w kopytach koni i bydła.

Szelak w Europie[edytuj]

W następstwie podróży Marco Polo do Azji pod koniec XIII wieku, szelak i jego produkty zaczęły być znane w Europie. Istnieją księgi z 1534r. opisujące z wyjątkową dokładnością uprawę drzew, zbiory i przetwarzanie żywicy lakowej.

Do połowy XVII wieku, żywica, barwniki i wosk szelakowy były używane coraz częściej przez malarzy, zarówno jako dodatek do farb jak i w postaci wierzchniej warstwy zabezpieczającej obraz.

Szelak stawał się ulubionym materiałem wykończeniowym dla rzemieślników i artystów. W postaci politury pozwalał wykończyć meble i rzeźby na wysoki połysk. Po dziś dzień można znaleźć w muzeach przedmioty z oryginalna powłoką wykończeniową z szelaku.


Patrz dalej[edytuj]