Utwardzanie skóry: Różnice pomiędzy wersjami
Z Almanach
m (→Źródła) |
|||
| (Nie pokazano 5 pośrednich wersji utworzonych przez tego samego użytkownika) | |||
| Linia 4: | Linia 4: | ||
Podstawowa metoda polega na zanurzaniu skóry w rozgrzanym [[wikipedia:pl:Wosk_pszczeli|wosku pszczelim]]. | Podstawowa metoda polega na zanurzaniu skóry w rozgrzanym [[wikipedia:pl:Wosk_pszczeli|wosku pszczelim]]. | ||
* | * Skóra nie powinna być nazbyt przeschnięta, | ||
* wosk możliwie gorący, acz poniżej temperatury wrzenia (ok. 340°C) | * najlepiej by skóra była [[Garbowanie skóry|garbowana]] garbnikami roślinnymi, | ||
* skórę należy zanurzyć na kilkanaście do kilkudziesięciu sekund (zależnie od grubości) po czym wyciągnąć i ukształtować (jeśli nie była uformowana wcześniej), | * wosk powinien być możliwie gorący, acz poniżej temperatury wrzenia (ok. 340°C), należy pamiętać że niektóre substancje lotne z wosku są palne już powyżej 210°C, | ||
* ewentualne pozostałości wosku na licu skóry można ponownie rozpuścić i/lub wetrzeć szmatką | * skórę należy zanurzyć na kilkanaście do kilkudziesięciu sekund (zależnie od grubości) w wosku, po czym wyciągnąć i ukształtować (jeśli nie była uformowana wcześniej), | ||
* ewentualne pozostałości wosku na licu skóry można ponownie rozpuścić i/lub wetrzeć szmatką. | |||
Cały proces wpływa na kolor skóry, może wpłynąć na jej rozmiar - źle dobrana temperatura wosku lub czas zanurzenia może odkształcić/wypaczyć przedmiot. | Cały proces wpływa na kolor skóry, może wpłynąć na jej rozmiar - źle dobrana temperatura wosku lub czas zanurzenia może odkształcić/wypaczyć przedmiot. | ||
== Źródła == | |||
{{Cytat duży|... Dlatego właśnie warto przytoczyć rezultaty eksperymentu, który podjęto w celu ustalenia techniki wykonania tarczy pochodzącej, co prawda, z zupełnie innego czasu i terytorium, ale — jak wolno sądzić — zabiegi stosowane w średniowieczu podczas obróbki surowca skórzanego mają wielowiekową tradycję. Asumpt do badań dała całkowicie skórzana okrągła tarcza z [[VIII]] wieku p.n.e. odkryta na Islandii. Zastanawiano się, w jaki sposób można zapewnić właściwą twardość i wytrzymałość skóry. Okazało się, że najodpowiedniejsza była skóra bydlęca [[Garbowanie skóry|garbowana]] korą dębową, kasztanową lub sosnową przez moczenie w roztworze, a następnie oliwienie wilgotnych powierzchni. Z kolei podgrzewano ją w wodzie o temperaturze około 80°C. Stwierdzono, że tarcza sporządzona z tak przygotowanego surowca nie odkształca się, nie gnije i staje się bardziej odporna na ciosy niżli okaz wykonany z blachy miedzianej o grubości trzech milimetrów.<ref>{{cytuj książkę | autor = Andrzej Nadolski | tytuł = Polska technika wojskowa do 1500 roku | data = 1994 | strony = 244}}</ref>|"Polska technika wojskowa do 1500 roku", red. Andrzeja Nadolskiego, Warszawa 1994r., strona 244}} | |||
== Patrz także == | == Patrz także == | ||
* [[Garbowanie skóry]] | * [[Garbowanie skóry]] | ||
* [[Impregnowanie skóry]] | |||
* [http://www.freha.pl/index.php?showtopic=119 Freha - Utwardzanie skóry (uzbrojenie)] | * [http://www.freha.pl/index.php?showtopic=119 Freha - Utwardzanie skóry (uzbrojenie)] | ||
* [http://www.freha.pl/index.php?showtopic=2289 Freha - Utwardzanie skóry (rzemiosła)] | * [http://www.freha.pl/index.php?showtopic=2289 Freha - Utwardzanie skóry (rzemiosła)] | ||
| Linia 20: | Linia 22: | ||
== Przypisy == | == Przypisy == | ||
<references/> | <references/> | ||
<br> | |||
[[Kategoria:Rzemieślnictwo]] | |||
[[Kategoria:Wyroby ze skóry]] | |||
Aktualna wersja na dzień 06:41, 2 sie 2012
Jak prawie w każdym wypadku, istnieje wiele sposobów na osiągniecie pożądanego celu, tak i tutaj istnieje wiele technik utwardzania skóry.
Porady praktyczne[edytuj]
Podstawowa metoda polega na zanurzaniu skóry w rozgrzanym wosku pszczelim.
- Skóra nie powinna być nazbyt przeschnięta,
- najlepiej by skóra była garbowana garbnikami roślinnymi,
- wosk powinien być możliwie gorący, acz poniżej temperatury wrzenia (ok. 340°C), należy pamiętać że niektóre substancje lotne z wosku są palne już powyżej 210°C,
- skórę należy zanurzyć na kilkanaście do kilkudziesięciu sekund (zależnie od grubości) w wosku, po czym wyciągnąć i ukształtować (jeśli nie była uformowana wcześniej),
- ewentualne pozostałości wosku na licu skóry można ponownie rozpuścić i/lub wetrzeć szmatką.
Cały proces wpływa na kolor skóry, może wpłynąć na jej rozmiar - źle dobrana temperatura wosku lub czas zanurzenia może odkształcić/wypaczyć przedmiot.
Źródła[edytuj]
| „ | ... Dlatego właśnie warto przytoczyć rezultaty eksperymentu, który podjęto w celu ustalenia techniki wykonania tarczy pochodzącej, co prawda, z zupełnie innego czasu i terytorium, ale — jak wolno sądzić — zabiegi stosowane w średniowieczu podczas obróbki surowca skórzanego mają wielowiekową tradycję. Asumpt do badań dała całkowicie skórzana okrągła tarcza z VIII wieku p.n.e. odkryta na Islandii. Zastanawiano się, w jaki sposób można zapewnić właściwą twardość i wytrzymałość skóry. Okazało się, że najodpowiedniejsza była skóra bydlęca garbowana korą dębową, kasztanową lub sosnową przez moczenie w roztworze, a następnie oliwienie wilgotnych powierzchni. Z kolei podgrzewano ją w wodzie o temperaturze około 80°C. Stwierdzono, że tarcza sporządzona z tak przygotowanego surowca nie odkształca się, nie gnije i staje się bardziej odporna na ciosy niżli okaz wykonany z blachy miedzianej o grubości trzech milimetrów.[1] |
” |
| — "Polska technika wojskowa do 1500 roku", red. Andrzeja Nadolskiego, Warszawa 1994r., strona 244 | ||
Patrz także[edytuj]
- Garbowanie skóry
- Impregnowanie skóry
- Freha - Utwardzanie skóry (uzbrojenie)
- Freha - Utwardzanie skóry (rzemiosła)
Przypisy[edytuj]
- ↑ Andrzej Nadolski: Polska technika wojskowa do 1500 roku. 1994, s. 244.
