Edward I: Różnice pomiędzy wersjami
(Utworzył nową stronę „Grafika:EdwardI.jpg<br> '''Edward I Plantagenet, zwany Długonogim'''<br> (1239-1307) Syn Henryka III, wsławił się podporządkowaniem sobie Walii…”) |
Nie podano opisu zmian |
||
| Linia 4: | Linia 4: | ||
Syn [[Henryk III|Henryka III]], wsławił się podporządkowaniem sobie Walii i Szkocji. Nazywano go "''Młotem na Szkotów''". Rządził od 1272 roku do śmierci. Został pochowany w katedrze westminsterskiej, a po jego śmierci tron Anglii objął jego syn [[Edward II]]. Edward I planował ożenić swego syna z królową Szkocji, kilkuletnią Małgorzatą. Kiedy jednak dziewczynka zmarła, a szkoccy panowie zgodzili się, by Edward wyznaczył kolejnego władcę Szkocji spośród trzynastu mniej lub więcej uprawnionych pretendentów, ten wybrał [[Jan Baliol|Jana Baliola]], którego postawa dawała największe szanse na zwiększenie wpływów Anglii w Szkocji, pomijając drugiego Strażnika Królestwa, Roberta de Bruce, który miał do tronu szkockiego prawa co najmniej takie same, jeśli nie większe. Spowodowało to wybuch powstania, na czele którego stanął [[William Wallace]]. Po upadku powstania i bestialskiej egzekucji Wallace'a szanse na zjednoczenie Anglii i Szkocji zmalały niemal do zera. Szkotów, oburzonych egzekucją bohatera i szerzącym się angielskim bezprawiem, porwał ponownie do boju wnuk pominiętego pretendenta, [[Robert de Bruce]]. | Syn [[Henryk III|Henryka III]], wsławił się podporządkowaniem sobie Walii i Szkocji. Nazywano go "''Młotem na Szkotów''". Rządził od 1272 roku do śmierci. Został pochowany w katedrze westminsterskiej, a po jego śmierci tron Anglii objął jego syn [[Edward II]]. Edward I planował ożenić swego syna z królową Szkocji, kilkuletnią Małgorzatą. Kiedy jednak dziewczynka zmarła, a szkoccy panowie zgodzili się, by Edward wyznaczył kolejnego władcę Szkocji spośród trzynastu mniej lub więcej uprawnionych pretendentów, ten wybrał [[Jan Baliol|Jana Baliola]], którego postawa dawała największe szanse na zwiększenie wpływów Anglii w Szkocji, pomijając drugiego Strażnika Królestwa, Roberta de Bruce, który miał do tronu szkockiego prawa co najmniej takie same, jeśli nie większe. Spowodowało to wybuch powstania, na czele którego stanął [[William Wallace]]. Po upadku powstania i bestialskiej egzekucji Wallace'a szanse na zjednoczenie Anglii i Szkocji zmalały niemal do zera. Szkotów, oburzonych egzekucją bohatera i szerzącym się angielskim bezprawiem, porwał ponownie do boju wnuk pominiętego pretendenta, [[Robert de Bruce]]. | ||
<br> | |||
[[Kategoria:Życiorysy]] | |||
Wersja z 16:05, 26 sie 2009
Edward I Plantagenet, zwany Długonogim
(1239-1307)
Syn Henryka III, wsławił się podporządkowaniem sobie Walii i Szkocji. Nazywano go "Młotem na Szkotów". Rządził od 1272 roku do śmierci. Został pochowany w katedrze westminsterskiej, a po jego śmierci tron Anglii objął jego syn Edward II. Edward I planował ożenić swego syna z królową Szkocji, kilkuletnią Małgorzatą. Kiedy jednak dziewczynka zmarła, a szkoccy panowie zgodzili się, by Edward wyznaczył kolejnego władcę Szkocji spośród trzynastu mniej lub więcej uprawnionych pretendentów, ten wybrał Jana Baliola, którego postawa dawała największe szanse na zwiększenie wpływów Anglii w Szkocji, pomijając drugiego Strażnika Królestwa, Roberta de Bruce, który miał do tronu szkockiego prawa co najmniej takie same, jeśli nie większe. Spowodowało to wybuch powstania, na czele którego stanął William Wallace. Po upadku powstania i bestialskiej egzekucji Wallace'a szanse na zjednoczenie Anglii i Szkocji zmalały niemal do zera. Szkotów, oburzonych egzekucją bohatera i szerzącym się angielskim bezprawiem, porwał ponownie do boju wnuk pominiętego pretendenta, Robert de Bruce.
