Namiot

Z Almanach

Information icon4.svg

To jest tylko zalążek artykułu. Jeśli posiadasz wystarczającą wiedzę i materiały źródłowe, pomóż go nam rozwinąć!
Pamiętaj jednak o zasadach edycji artykułów.

Namiot

Namiot, zgodnie z encyklopedyczną definicją, to przenośne schronienie używane przez ludzi. O ile jego współczesna konstrukcja jest dość jednoznacznie identyfikowalna i zgodna z ogólnym wyobrażeniem, o tyle jego historycznie poprawna wersja, może okazać już się odrobinę bardziej zaskakująca.

Odkładając na bok współczesne rozwiązania, aby swobodnie dyskutować o namiotach, trzeba jednoznacznie określić co nas tak naprawdę interesuje. Niewątpliwie, podstawową ich cecha charakterystyczną, jest możliwość wielokrotnego rozkładania (i oczywiście składania). Celowo nie używam tutaj kryterium przenoszalność, gdyż w niektórych wypadkach jest to drugorzędna właściwość (jak w wypadku namiotów mieszkalnych typu jurta, którą transportuje się raz/dwa razy na sezon). Idąc typ tropem dość szybko będziemy mogli wykluczyć wszelkie konstrukcje jednorazowe - jak szałasy - które często na przedstawieniach występują do społu z namiotami. Za kolejny warunek konieczny, należało by uznać możliwość składania lub zwijania warstwy zewnętrznej namiotu - czyli musi to być forma tkaniny, materiału, skóry lub wojłoku. W ten sposób wykluczymy wszystkie konstrukcje z prefabrykatów.

Budowa namiotu

Ogólna budowa namiotu jest zawsze taka sama i zawiera w sobie stelaż z rozpostartą na nim osłoną.

W najprymitywniejszej formie, stelaż może być kijem lub gałęzią drzewa. Zazwyczaj wtedy, do osłony wykorzystuje się materiał pełniący również inne funkcje (nie będący docelowo częścią namiotu) jak koc, płaszcz, posłanie. Może to być konstrukcja czysto improwizowana w chwili potrzeby.

Wersja pośrednia, może składać się z dedykowanej osłony i improwizowanego, bądź tylko częściowo specjalizowanego stelażu. Czyli różnego rodzaju kije podróżne, liny, odciągi. Taka forma wynika z faktu, że dużo trudniej jest transportować ciężki, nieporęczny stelaż - niż w miarę łatwo przenoszalną osłonę.

Oraz finalnie, jako trzeci rodzaj, występują w pełni dedykowane konstrukcje zarówno stelaża jak i osłony.

Stelaż

Praktycznie zawsze stelaż jest konstrukcja drewniano - linową. Oczywiści mówimy tutaj o namiotach historycznych, współcześnie może to być stal, aluminium, włókno szklane lub węglowe, czy nawet powietrze.

Dodatkowo obecnie można rozróżnić stelaże samodzielnie stojące i wymagające odciągów. Historycznie na terenie Europy, występowały w zasadzie tylko te drugie (wyjątek - jurta, lub Amerykańskie tipi).

W gwoli wyjaśnienia, śledzie lub kołki napinające osłonę też należą do odciągów.

Osłona

Jest to materiał, funkcjonalnie, będący główną częścią namiotu. Może zapewniać ochronę przed niekorzystnymi warunkami pogodowymi jak deszcz, wiatr czy nadmiar słońca. Może ułatwiać ochrona przed owadami, drobnymi zwierzętami czy zapewniać namiastkę prywatności. Nie bez znaczenia, w późniejszym okresie występowania, była wartość reprezentacyjna namiotów. Bogato zdobione malowidłami i haftami płótna, z ażurowymi oknami, dwu warstwowymi ścianami i dywanami na podłodze. Były kolejnym sposobem na ukazanie wszystkim zamożności właściciela.

Jak większość utylitarnych produktów, tak i warstwy zewnętrzne namiotów były konstruowane z materiałów najlepiej nadających się do tego zadania i dostępnych lokalnie. Zrozumienie tego podejścia jest kluczowe do zaakceptowania pewnych, dalej występujących, założeń.

Czyli w rejonach wysokiej produkcji wełny, mamy namioty okrywane wojłokiem czy filcem. Obszary gdzie nie występowała (lub nie była wystarczająco rozwinięta) produkcja płótna, posiłkowały się skórami zwierzęcymi a wszędzie indziej używano różnego rodzaju materiałów z roślin włóknistych.

Historia

Bardzo ciężko jest ustalić kiedy powstały pierwsze namioty. O ile można domniemywać, iż człowiek od bardzo dawna chciał na czas podróży zabezpieczyć się przed warunkami atmosferycznymi lub zwierzętami, o tyle ciężko jest tego dowieść archeologicznie. Głównie ze względu na improwizowany charakter konstrukcji i naturalne materiały. Późniejszy okres, występowania już źródeł pisanych i rysunków, pozwala stwierdzić istnienie namiotów od czasów Rzymskich czy występowanie ich w postaci ...

Dla niektórych, namiot był tylko dodatkiem, elementem ułatwiającym podróżowanie. Dla innych stanowił podstawowe wyposażenie domu, de facto był domem. Mowa tutaj, dla przykładu, o wszelkich plemiona koczowniczych zachodniej i centralnej Azji. Najstarsza, znana, pisemna wzmianka o jurtach mieszkalnych pochodzi z Herodota (Grecja, 484-424 p.n.e.). Opisuje on wozy do przewozu jurt, oraz namioty z wojłoku używane przez plemiona Scytów, nomadów żyjących na północy Morza Czarnego.[1]

Zastosowanie

Zapewne wszyscy będą świadomi możliwości użytkowania namiotu w formie przenośnego schronienia od niepogody, co zresztą zostało już w niniejszym artykule przytoczone. Należało by dodać jeszcze tylko, że jednocześnie może też stanowić przyzwoitą izolacje termiczną (zwłaszcza namioty dwuwarstwowe, bądź z wojłoku).

"Zaślubiny Renaud de Montauban z Klarysą" 1462-70r. (XV wiek)

Czyli w takim wypadku namiot mógł być:

  • Udogodnieniem w czasie podróży, jeśli oczywiście, nie można było tego problemu rozwiązać inaczej - za pomocą przydrożnych zajazdów. Należy jednak wspomnieć, że było to rozwiązanie raczej rzadko stosowane i przynależne bogatszej grupie społecznej, wymagało sporego zaplecza transportowego, służby, zarządzania itd.. Pomijam w tym wypadku namioty improwizowane - te oczywiście, w potrzebie chwili, mogły być używane częściej.
  • Przenośnym (często jedynym) domem - jak w wypadku stepowych jurt, bądź indiańskich tipi.
  • Sposobem na zwielokrotnienie miejsc noclegowych (średniowieczne turnieje w Europie).
  • Miejscem, gdzie najzamożniejsi, organizowali przyjęcia na łonie natury lub towarzyszyły organizowanym polowaniom.
  • Militarnie, w średniowieczu, ułatwiał obleganie miast - acz również przynależał tylko do wyższych warstw społecznych.
  • Po średniowieczu, kiedy rozpoczęło się formowanie wojsk zaciężnych, stawał się również wyposażeniem zwykłych strzelców czy piechoty.
Aleksandreida, 1338-44r. (XIV wiek)

Odrobinę odbiegającym od powyższych przykładów sposobem użytkowania namiotów były formy łaźni - namiotów kąpielowych. Z treści towarzyszących przedstawieniom, ciężko wywnioskować, czy miały on praktyczne zastosowanie - jednak pojawiły się kilkukrotnie w poznanych dokumentach.

Z mniej znanych zastosowań namiotów można wymienić namioty intoksykacyjne, czyli miejsca inhalowania się różnymi środkami psychoaktywnymi. Znane na wschodzie Europy i Azji, używane przez wieszczy i szamanów. Mogły być malutkimi konstrukcjami, umożliwiającymi schowanie jedynie głowy, po konstrukcje mieszczące kilka osób.

Okres VIw do Xw

Okres XIw do XIIIw

Okres XIV wieku

Okres XV wieku

Okres XVI wieku

Okres XVIIw do XVIIIw

Materiały pokrewne

Bibliografia

  1. Yurt Facts - History (ang.). [dostęp 2013-12-03].

Linki zewnętrzne